सुश्री वर्षा बालगोपाल
चित्रकाव्य
एक हरीण… – चित्र एक काव्ये दोन सुश्री वर्षा बालगोपाल ☆
☆
( १ )
एका रानात होता हरीण कळप सुरेख
होते लंगडे बिचारे पिल्लू तयात एक
*
सारे पळूनी जाती दिसता समोर शिकारी
लपवुनी स्वतःला ते शोधते कपारी
वाचे हरेक वेळी हा दैव योग एक
होते लंगडे बिचारे पिल्लू तयात एक
*
सदा भेदरे राही , पळता येईल का नाही
मदतीची वेळ येता , जो तो हो पळ काढी
टर उडवून त्याची खोड्या काढती कैक
होते लंगडे बिचारे पिल्लू तयात एक
*
एके दिनी परंतु नवल मोठेच घडले
अरुणाच्या हस्त स्पर्षे लंगडेपण निमाले
पाण्यात पाहताना प्रतिबिंब आपले नेक
त्याचेच त्या कळले, तो सुवर्णमृग एक
*
पिलाची चिंता वाढली अरुणास ते म्हणाले
मज “मारीच” समजून मारतील लोक इथले
नको ही सुवर्णकाया असुदे पाय बारीक
होते लंगडे बिचारे पिल्लू तयात एक
कवयित्री : वर्षा बालगोपाल
( २ )
जीव धरूनी मुठीत बिचारे धावत होते हरीण
हरीनं पण कृपा केली ठरवून याला मी तारीन
तारी न जो कोणी त्याला शासन ही करीन
करी न जो आदेश पालन तो दंड पात्र ठरवीन||
*
सलमान मागे लागला आणि आठवला नारायण
नारायण दिसता गगनी हरीण पाही स्तब्ध होऊन
होऊ न आता चिंतीत सोपवू सारे मित्रावर
मित्रा वर देतो अभयाचा हत्यारोप सलमानवर ||
*
कवच लाभले वाटे हस्त पाहुनी डोईवर
डोई वर करुनी दान घेतले शिंग अंजलीभर
भर सकाळी साक्षी याचे झाले मोठे तरुवर
तरु वरही कृपादृष्टी दिनेशाची प्रतिबिंब दावी सरोवर ।।
☆
© सुश्री वर्षा बालगोपाल
मो 9923400506
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
– शब्द… – 
