सौ. मंजुषा सुधीर आफळे
कवितेचा उत्सव
☆ वास्तु देव… ☆ सौ.मंजुषा सुधीर आफळे ☆
दिस आज, दीन झाले
उदास मी, हा तिष्ठतो
रिकाम्या घराचे ओझे
ओणव्याने रे सोसतो
शेतीवाडी टाकून तू
कुठे बरे, विसावला?
वास्तुपुरुष मी, माझा
संग तू कसा सोडला?
खरे तुझे, दारिद्र्य हे
इथे आज पसरले
लक्ष्मी, सरस्वती अशी
रुसली ते, बिनसले.
कर तयांची प्रार्थना
ज्ञानाची धरून कास
कृपा करी अन्नपूर्णा
मनी असावा विश्वास
आहे मी, इथेच असा
प्राण आणून डोळ्यांत
परतुनी ये मानवा
खरा मोद, निसर्गात
पुन्हा एकदा होऊ दे
गोकुळ आपले घर
कोकणात चैतन्याची
एकवार येवो सर
आंबा, सुपारी, फणस
माड, भात, काजूगर
शिवार, सडा फुलू दे
वाडीत दशावतार
हसावी, लाट किनारी
फेर धरी रे नाखवा
मातीच ती कोकणाची
धाडेल, तुला सांगावा.
© सौ.मंजुषा सुधीर आफळे
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
श्रद्धांजली…! 
– बसंत बहार – 
माझ्या वर्गातल्या मुली… 
