Marathi Kavita
☆ कवितेचा उत्सव ☆ स्वप्नपालवीची आस ☆ सौ. मनिषा पाटील ☆
वेदनांचा मळवट
नाही ओंजळीत सुख
कुरतडे काही आत
मनामध्ये रुखरुख
कसे गाठू क्षितिजाला
पायी रस्ता सरेना
दाटे आठवांचे नभ
तरी पाऊस झरेना
मधमाशीने फुलांना
दंश जहरी मारिला
तडफड पाकळ्यांची
आता सोसेना जिवाला
असे अवेळी नात्याचे
फूल फूल गळताना
स्वप्नपालवीची आस
कशी छळे जळतान
© सौ. मनिषा पाटील
मु/पोःदेशिंग हरोली
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
सौ. सुजाता काळे
☆ साप्ताहिक स्तम्भ ☆ कोहरे के आँचल से # 44 ☆
मातीतच राहतो मी….
आताच आलो होतो
पाय वळवून गावाकडे मी,
रंगीत शहराची तालीम
लगेचच फिरवू कसा मी.
भरकटलो वर्षानुवर्षे
आताच वळलो होतो,
शेताच्या मातीत आता
बीज बनून रूजलो मी.
धावलो स्वप्नांच्यामागे
क्षणाची उसंत नव्हती
आताच कुठेसा रोजच
हृदयाशी बोलतो मी.
कोंदटलेल्या श्वासात
मज बांधून घेतले होते.
आता कुठेसा गावात
प्राणवायू शोषतो मी.
हिरवळ गर्द हिरवी
चहुकडे पसरलेली
रोखून ठेवी गावात
शहरी कसा येऊ मी.
हा बांध शेतावरचा
ओलांडू न देई मजला
खुणेनंच सांगतो नाते
मातीशी जोडतो मी.
आता नको ते मजला
वाळू, सिमेंट, घमेले
डोक्यावरील ओझे
मातीत सोडतो मी.
मातीत परिश्रम करूनि
पेरतो मी रक्त-घाम
माझाच बनून आता
मातीतच राहतो मी.
पंचगनी, महाराष्ट्र, मोबाईल 9975577684
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
☆ कवितेचा उत्सव : ललाटरेषा…. ☆ श्री प्रकाश लावंड ☆
माझ्या शिवारात पावसा
मोरासारखं नाचून जा
पानांवर लिहिलेली
हिरवी कविता वाचून जा
तुझे सांडलेले मोती
बघ आता रुजून आलेत
त्यातले शेलके मोती
तुझ्या ओंजळीनं वेचून जा
काळीआई तू उपजाऊ
निर्माणाची उद् गाती
तुझ्या सुपिकतेचा तुरा
माझ्या शेतात खोचून जा
पाखरा, शेतात माझ्या
स्वानंदी भिरभिरत रहा
चिमणीच्या दातानं चार
कोवळे दाणे चोचून जा
मधमाशांनो पाकोळ्यांनो
तुमच्यानंच शेत फुले
परागकण वाटत जा
मधुकण सारे शोषून जा
असाच राहो ऋणानुबंध
शिवार देवते तुझा लळा
माझ्या भाळी एक अमिट
ललाटरेषा खेचून जा
© श्री प्रकाश लावंड
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
☆ कवितेचा उत्सव : लपलास का रे देवा…. ☆ श्री गौतम कांबळे ☆
वाचवेल कोण आता सांग तुझ्या लेकराला
लपलास का रे देवा गाभाऱ्यात आडोशाला
माझी काया रे नाजूक तुझे अंग दगडाचे
कसे कळणार दु:ख तुला जंतू प्रतापाचे
कधी फुटेल पाझर तुझ्या दगडी मनाला
लपलास का रे देवा गाभाऱ्यात आडोशाला
कष्टातला माझ्या घास वाहिला मी तुझ्या पायी
कर्मकांडे तुझी मी रे कधी चुकवली नाही
दुग्ध अभिषेक तुला भुके ठेवून बाळाला
लपलास का रे देवा गाभाऱ्यात आडोशाला
कसा ठेवू भरवसा सांग तुझ्या आस्तित्वाचा
ठेवा येईल कामाला माणसाच्या कर्तृत्वाचा
सारे शांत झाल्यावर धावशील तू श्रेयाला
लपलास का रे देवा गाभाऱ्यात आडोशाला
© श्री गौतम कांबळे
सांगली
मो – ९४२१२२२८३४
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
श्री शेखर किसनराव पालखे
☆ साप्ताहिक स्तम्भ – शेखर साहित्य # 4 ☆
☆ कविता – लाडक्या (न पाहिलेल्या) लेकीस!! ☆
तुझ्या आठवांचा बहर
जरासा ओसरेस्तोवर
तू पुन्हा उभी ठाकतेस
माझ्या मनाच्या गाभाऱ्यात
आणि खुणावत राहतेस
माझा अप्रिय भुतकाळ
किती बरं वर्ष झाली?..
तुझ्या अस्तित्वाच्या पाऊलखुणा
शोधता शोधता हा म्हातारा
हरवून बसलाय स्वतःला..
आताशा तू स्वप्नं रंगवत असशील तुझ्या
उज्ज्वल भविष्याची -(माझ्याशिवाय)
मी मात्र अडकून पडलोय
माझ्याबरोबरच्या तुझ्या भूतकाळात
तू जवळ असल्याचे काही मोजके क्षण
अन तू दूर गेल्यानंतचे सगळेच क्षण
मी कसा जगत आलोय
याचंच नवल वाटतंय आता
बाकी काही नाही पण
या लादलेल्या एकांतवासात
मी मलाच सापडत नाही ..
अन तुही…….
© शेखर किसनराव पालखे
पुणे
07-04-2020
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
☆ कवितेचा उत्सव : नाती ☆ कवी आनंदहरी ☆
शाळेमधली कुणी तेव्हाची, अवचित समोर येते
क्षणभर मग ती मना आपुल्या शाळेत घेऊन जाते
नाही बोलणे, नाही भेटणे, दुरून पाहणे होते
पाहणे तरी थेट कोठले ,नजर चोरणे होते
क्षणभर थबकून, ओळखून ती पहिल्यांदाच हसते
विचारीते ती काही काही तरी, वाटे प्रश्न हे नस्तेे
बोलावे तिने अजून वाटता, साद तिला ती येते
बोलवूनी त्यां, जवळत त्यांसी, ओळख करुनी देते
उगाच तेंव्हा, मनात आपुल्या टोचून जातो काटा
हात पतीचा धरुनी हाती, करूनी जाते ‘ टाटा ‘
आठवणी त्या फ़क्त आपुल्या, काही तिच्या न गावी
तरीही वाटते पुन्हा पुन्हा ती अजुनी भेटत रहावी
काळजातला हळवा कोपरा.. अजुनी तसाच असतो
वेडेपणा हा आपुल्या मनीचा,आपणां हळूच हसतो
परतुनीया ती जाते तरीही, हुरहुरते उगीच उरात
आठवणी त्या जपूनी ठेवीतो काळजातल्या घरात
राहवत नाही, पत्नीस सांगतो ,” ती भेटली होती “
हसुनी म्हणे ती ,’ शाळेमधली अशीच असती नाती’
© कवी आनंदहरी
इस्लामपूर, जि. सांगली
भ्रमणध्वनी:- 8275178099
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
सुश्री प्रभा सोनवणे
(आज प्रस्तुत है सुश्री प्रभा सोनवणे जी के साप्ताहिक स्तम्भ “कवितेच्या प्रदेशात” में स्त्री विमर्श पर एक अतिसुन्दर काव्यात्मक अभिव्यक्ति पादाकुलक वृत्त। मुझे पूर्ण विश्वास है कि आप निश्चित ही प्रत्येक बुधवार सुश्री प्रभा जी की रचना की प्रतीक्षा करते होंगे. आप प्रत्येक बुधवार को सुश्री प्रभा जी के उत्कृष्ट साहित्य को साप्ताहिक स्तम्भ – “कवितेच्या प्रदेशात” पढ़ सकते हैं।)
☆ साप्ताहिक स्तम्भ – कवितेच्या प्रदेशात # 62 ☆
☆ पादाकुलक वृत्त ☆
मनी मानसी तूच राहसी
अखंड चाले तुझेच चिंतन
मला कळेना रोग कोणता
आत्म्या भवती कसले रिंगण ?
तूच राहसी श्वासांमध्ये
सदाकदा मी तुला घोकते.
राधा माधव मीरा गिरिधर
रूप तयांचे उभे ठाकते
तनामनाचा ताबा घेशी
अन हृदयीचा राजा होशी
तुझ्यावीण ना दूजा कोणी
आसपास तू सदा राहसी
तुझ्याच साठी सजते धजते
लाज न लज्जा आता उरते
अविचारी की स्वैरपणा हा
म्हण काहीही तुला हवे ते
© प्रभा सोनवणे
“सोनवणे हाऊस”, ३४८ सोमवार पेठ, पंधरा ऑगस्ट चौक, विश्वेश्वर बँकेसमोर, पुणे 411011
मोबाईल-९२७०७२९५०३, email- [email protected]
≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
☆ कवितेचा उत्सव : शब्द – झरे….. ☆ सौ. उज्वला सहस्त्रबुद्धे ☆
शुभ्र , फेनल शब्द झर्यानी ,
बहरुन आले काव्याचे,डोंगर !
नवकाव्याची हिरवी रोपे,
उमलून आली त्या अंकावर !
मनोभावना शब्द कवीच्या,
अविरत झरती सृष्टी पटावर !
त्या शब्दांनी खुलूनी आले,
शब्द सृष्टी चे,असीम अंबर !
सोनसळ्या किरणातून झरती,
श्रावण धारा मनकुंभातुनी !
वैभव सारे साहित्य गिरीचे,
उजळुन येई शब्दामधुनी!
उधाण येईल प्रेमसागरी,
शब्द सरिता मिळताच जळी !
शब्द झर्यातील बिंदू न् बिंदू,
बनतील मोती सागर तळी !
© सौ. उज्वला सहस्त्रबुद्धे
मो.नं . 8087974168
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे
(वरिष्ठ मराठी साहित्यकार श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे जी का अपना एक काव्य संसार है । आप मराठी एवं हिन्दी दोनों भाषाओं की विभिन्न साहित्यिक विधाओं के सशक्त हस्ताक्षर हैं। आज साप्ताहिक स्तम्भ –अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती शृंखला की अगली कड़ी में प्रस्तुत है एक समसामयिक एवं भावप्रवण कविता “रियाज”।)
☆ साप्ताहिक स्तम्भ – अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती # 61 ☆
☆ रियाज ☆
पापण्यांनी उघडले
आज धरणाचे दार
गेला वाहून हुंदका
येता आसवांना पूर
स्वप्न मनात हिरवे
उडे आकाशात घार
फडफड ही स्वप्नाची
होता पायामधे दोर
ताल भांड्यांनी धरला
त्यात शिजवली तूर
दिसभरचा रियाज
नाही सापडला सूर
चुली सोबत जळते
नाही देत ती नकार
तिच्या कष्टाला ना मोल
रोज रांधते भाकर
गंध कापराचा होता
त्याने भरलेले घर
लक्ष दिले नाही कुणी
गेला उडून कापूर
© अशोक श्रीपाद भांबुरे
धनकवडी, पुणे ४११ ०४३.
मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८
≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
☆ कवितेचा उत्सव : राधा कृष्ण…. ☆ सौ.मनिषा रायजादे पाटील ☆
एकरूप
दोन जीव
जणू भासे
उमा शिव
कृष्ण राधा
नित्य ध्यास
दोन देह
एक श्वास
अवतरे
जगी प्रीत
समर्पण
हीच रीत
प्रेमांकुर
मनी फुले
राधा वेडी
स्वप्नी झुले
हा दुरावा
प्रीती जरी
दृढ नाती
जन्मांतरी
© सौ. मनीषा रायजादे-पाटील
सांगली
9503334279
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
