प्रा. सौ. सुमती पवार
कवितेचा उत्सव
☆ तो अवचित आला तेव्हा… ☆ प्रा. सौ. सुमती पवार ☆
☆
तो अवचित आला तेव्हा, मी उन्हात होते बसले
सडसडला अंगावरती, अन् उन्हात चांदणे हसले..
*
शिरशिरी ती थरार आली, मी सर्वांगे मोहरले
वाटले मला जर्रा…. से, कल्पनेत मी थरथरले…
*
तो मोती पेरत आला, मी भाळी माळत होते,
अन् जन्मोजन्मीचे होते…अहो, त्याचे माझे नाते…
*
भांगावर पेरत मोती, मी कुंतल झटकत होते
चांदण्या जणू अवतरल्या, मज खरेच वाटत नव्हते…
*
नक्षत्रे घेऊन आला, मी तशीच झेलत गेले
खदखदा ऊन्हात तो हसला, सर्वांग भिजवले ओले…
*
किती वेचू माणिकमोती, का वेड लावले मजला
वाऱ्यावर विहरत होता, तो ऊनचांदणं झुला…
*
भिजवून तो मजला गेला, गेला विरहार्त ठेवूनी
अजूनही मनात का पेटे, अवचित तयाची धुनी…
☆
© प्रा.सौ.सुमती पवार
नाशिक
मो. ९७६३६०५६४२; ईमेल – svpawar6249@gmail.com
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
कवितेचा उत्सव 
वाचताना वेचलेले 
