श्रीमती रंजना मधुकरराव लसणे
कवितेचा उत्सव
☆ रंजना जी यांचे साहित्य # 146 – कहाणी माई बाबांची ☆
☆
पाहून दुःखीतांची व्यथा
कळवळले बाबांचे मन।
माईनेही दिली साथ
सोडून सारे मोह बंधन।
नाही किळस वाटली भळभळत्या जखमांची।
फाटक्या कपड्यांची,
नि झडलेल्या बोटांची ।
सुसंस्कृतांनी बहिष्कृत
केलेल्या कुष्ठरोग्यांची ।
असाह्य पिडीत जीवांची
जाणून गाथा या जीवांची।
धुतल्या जखमा आणि
केली त्यांनी मलमपट्टी ।
घातली पाखरं मायेची
केली वेदनांशी गट्टी ।
अंधारी बुडलेल्या जीवांना
दिली उमेद जगण्याची ।
पाहून अधम दुराचार
लाहीलाही झाली मनाची।
हजारोने जमली जणू
फौजच ही दुखीतांची
रक्ताच्या नात्यांने नाकारले
तीच गत समाजाची ।
कुत्र्याची नसावी अशी
तडफड पाहून जीवांची।
दुःखी झाली माई बाबा ऐकून कहानी कर्माची ।
पोटच्या मुलांनाही लाजावे
अशी सेवा केली सर्वांची ।
जोडली मने सरकारनेही
दिली साथ मदतीची ।
स्वप्नातीत भाग्य लाभले।
नि उमेद आली जगण्याची।
आनन्द वन उभारले।
माणसं मिळाली हक्काची ।
अंधारच धुसर झाला नि
प्रभात झाली जीवनाची ।
देवही करी हेवा अशीच
करणी माई आणि बाबांची ।
आम्हालाच किळस येते
तुमच्या कजट विचारांची।
तुमच्या कुजट विचारांची।
तुमच्या कुजट विचारांची ।
☆
© रंजना मधुकर लसणे
आखाडा बाळापूर, जिल्हा हिंगोली
9960128105
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
☆ कविराज विजय यशवंत सातपुते ☆
घाट कहाणी… 
झाडे… 
