कवितेचा उत्सव
☆ चांदणे हे डहुळेल… ☆ – वा.रा.कांत ☆
ऊन रेशमी पडता
डोळे फुलांचे दिपले
बिंब दवाच्या दर्पणी
सात जन्मांचे पाहिले
सात जन्मांचे संचित
तुझ्या हास्यात माळले
जपतात दुःखे पोटी
काळी डोळ्यांची वर्तुळे
साहिल्यास सा-या व्यथा
ज्योतीपरी तू कापत
तेवलीस रात्रभर
माझ्या मातीच्या घरात
झोप आता बोलू नको
फुलमिटू झाले डोळे
अर्थ जागविता ओठी
शब्द माझे पेंगुळले
आता बोलू नको काही
निळाई ती गढूळेल
नि:श्वासही नको खिन्न
चांदणे हे डहुळेल.
– वा.रा.कांत
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
