मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ जीवन गाणे… ☆ सुश्री अरुणा मुल्हेरकर☆

सुश्री अरुणा मुल्हेरकर

? कवितेचा उत्सव ?

☆ जीवन गाणे ☆ सुश्री अरुणा मुल्हेरकर ☆

(वृत्त- वनहरिणी)

लय तालावर बांधियलेले सुंदर माझे जीवनगाणे

तिरकिट धा धा बोलांवर या गात राहिले मीच तराणे

*

संथ भासले कधी मला ते अवखळ निर्झर कधी वाटले

वादळ वारे साहत साहत थकले शिणले श्रांत जाहले

सुरावटीची एकसंधता कधीच नाही ती ढासळली

घाम गाळुनी कष्टाने मी संसाराची बूज राखली

 *

ऊन सावली खेळ चालला, वर्षा आली दिला गारवा

हरित तृणांच्या गालिच्यावरी जीवनास या मिळे विसावा

 *

गात्रे थकली तेज हरपले, तार छेडते परि मी आहे

रंग भानुचा तांबुस पिवळा मावळतीला खुलतो आहे

 

© सुश्री अरुणा मुल्हेरकर 

डेट्राॅईट (मिशिगन) यू.एस्.ए.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – इंद्रधनुष्य ☆ तो तर आपल्यासारखंच वागतोय! – लेखक :अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ.अस्मिता इनामदार ☆

सौ.अस्मिता इनामदार

? इंद्रधनुष्य ?

☆  तो तर आपल्यासारखंच वागतोय! – लेखक :अज्ञात ☆ प्रस्तुती  – सौ.अस्मिता इनामदार ☆

लोक म्हणताहेत पाऊस कोपलाय..

वर्षाची सरासरी अवघ्या काही दिवसांत, गाठत तो वेड्यासारखा कोसळतोय.

असं काही नाही. त्याचं कुठं काय चुकलंय?

पूर्वी तो वेळेवर न चुकता जूनच्या पहिल्या आठवड्यात यायचा 

आणि सप्टेबरअखेर पर्यंत दमादमाने आस्ते कदम बरसत राहायचा.

शाळेच्या सुरुवातीला पोराठोरांसंगे दंगा करायचा.

 

ज्येष्ठात तांबड्या मातीतल्या भातशेतीतून लोळण घेत शिवारभर फिरून दमल्यावर,

कौलारू घरांवरून घसरगुंडी खेळायचा.

आषाढात वारकऱ्यांच्या पायात घुटमळत दिवेघाटातून दरवळत भवतालात घुमायचा,

काळ्या मातीत पेरलेल्या बीजांना गोंजारायचा, आभाळमाया करायचा.

सह्यकड्यापासून सातपुड्यापर्यंत डोंगररांगांवर अभिषेक करायचा,

वसिष्ठीला वंदन करुन तापीच्या पायावर लीन व्हायचा,

त्याचा हा प्रवास ठरलेला असायचा…

 

वाटेतल्या बांधांबांधांवर वडिलकीच्या मायेने हात फिरवायचा,

एखाद्या चंद्रमौळी झोपडीत वाकून बघताना गहिवरून यायचा,

 

ओल्या बाळंतिणीच्या अंधारल्या खोलीत डोकावून पाहताना बाळाच्या मखमली पायाला गुदगुल्या करायचा.

गावागावातल्या मंदिरांची शिखरे अन मस्जिदींचे मीनार स्वच्छ धुवून काढायचा,

वेशीवरच्या जीर्ण पिंपळाला आलिंगन द्यायचा,

पारावरच्या वटवृक्षाच्या पारंब्यांशी झोंबायचा.

गावकुसातल्या म्हाताऱ्या कोताऱ्यांच्या डोईवरल्या चांदीला स्पर्श करुन 

अंगणातल्या तुलसी वृंदावनाला वंदन करायचा.

 

पांदीतल्या आंब्यापाशी आठवणींची सय कुशीत घेऊन झोपायचा,

गावांच्या शिवेपाशी थरथरून जायचा.

ओढ्यांच्या कडेने वाहताना 

अनंतात लीन झालेल्यांचे अस्तित्व शोधत फिरायचा,

 

कडेवर नातवंडे घेऊन चाललेल्या वृद्धांच्या भाळाचे चुंबन घ्यायचा.

मातीत कोसळून, अंकुराच्या देठातून उगवून यायचा.

म्लान झालेल्या गवतफुलांना लकाकी द्यायचा.

 

पूर्वीचा पाऊस बोलायचा म्हणे!

माणसंच नव्हे तर झाडंझुडपं पशू पक्षी देखील त्याच्याशी संवाद साधायचे!

पहिल्या पावसाच्या वेळी त्याचे पूजन व्हायचे,

गावतळे तुडूंब भरल्यावर ओटी भरायचे.

पाऊसही मग जाम खुश व्हायचा,

आपल्या लेकरांवर तालासुरात कोसळायचा.

श्रावणात माहेरी आलेल्या माहेरवाशिणींच्या डोळ्यातून वाहायचा,

तिच्या संगे ऊंच झुल्यावर विहरताना रडता रडता हसायचा.

 

भाद्रपदात, परतीच्या पावसाची पावले जड व्हायची,

गोठ्याचं दावं तोडून गेलेल्या वासरागत वागायचा.

लहर आली तर परत यायचा, नाहीतर माळांवरच्या झाडांत दडून बसायचा.

 

निरोप घेताना, तो ओक्साबोक्शी रडायचा!

घरादाराला आशीर्वाद देऊन जायचा,

सूरपारंब्या खेळताना, फांद्यांवर केलेल्या खुणांपाशी रेंगाळायचा.

 

शहरातल्या डांबरी सडकांवर इंद्रधनुष्य रेखाटायचा,

बागेत बसलेल्या जोडप्यासंगे ओला कंच होऊन जायचा,

गल्लीच्या कोपऱ्यावरल्या टपरीवर 

चहाच्या वाफाळत्या चॉकलेटी द्रावणावर जीव लावायचा.

भिजून घरी गेलेल्या चाकरमान्यासंगे घरात मुक्त शिरायचा

आणि थकलेल्या आईच्या हातची गरमागरम भजी खाऊन पुन्हा बाहेर पडायचा,

नव्याने कोसळण्यासाठी!

प्रेमिकांच्या पहिल्या आलिंगनाशी एकजीव होताना पुरता रोमॅण्टिक व्हायचा,

तिच्या गालावरून ओघळत यायचा 

आणि त्याच्या ओठांवर स्थिरावायचा.

चेन पडलेल्या सायकलमागे फरफटत जायचा,

हायवेवरून सुसाट जाणाऱ्या गाड्यांच्या चाकांशी स्पर्धा करायचा.

 

कोसळताना तो काळी तांबडी माती असा भेद करत नसे; 

बोरी बाभळींनाही माया लावायचा,

आणि बकुळ प्राजक्तांवरही प्रेम करायचा.

 

पूर्वी त्याचे काही शिरस्ते होते,

त्याचा एक मौसम होता,

त्याची एक पद्धत होती,

त्याचं एक वेळापत्रक होतं.

 

पूर्वी माणसांचंही वेळापत्रक होतं म्हणे..

आता लोकांपाशी वेळच उरला नाहीये.

सगळयाची घाई आहे,

सावकाश निगुतीचं काही उरलंच नाही.

खाणं पिणं असो वा असो झोपणं,

सगळं घाईतच असतं.

मनमुराद गप्पादेखील होत नाहीत,

फुरसतीनं भटकणं होत नाही व्यक्त होण्याचीही घाई असते,

नावालाच बोलायचे असते मन मात्र जागेवर नसते.

रस्त्यांनी घाई, जायची घाई यायची घाई.

ब्रेकअपची सुद्धा असते घाई!

नुसती घाई! [reposted]

 

पूर्वी घराबाहेर पडताना उंबऱ्यापाशी हलणारा हात असायचा,

सोज्वळ हसायची अंगणातली जाई आणि प्रेमळ आई!

आता कुठले छंद उरले नाहीत की कुठल्या आवडी हौसेने राहिल्या नाहीत

मने जुळायच्या आधीच तुटायची आस असते.

 

मागे सिनेमे महिनोनमहिने थियेटरवर असत 

आता चारच दिवसांत त्यातली मजा संपलेली असते,

पूर्वी एखादं गाणं वर्षभर ऐकलं जायचं,

आता दिवसागणिक हिट गाणं बदलतं!

 

पूर्वी, रोज थोडे थोडे पैसे साठवत असत 

आता बसतात जॅकपॉटसाठी तिष्ठत,

आताशा तासाला बिग ब्रेकिंगची बातमी बदलते 

त्यातलं मूल्यही मिनिटांत संपून गेलेलं असतं!

 

सकाळची गोष्ट संध्याकाळी राहत नाही,

रात्रीच्या आणाभाका सकाळी स्मरत नाहीत!

महिन्याचं काम एका दिवसात करायचं असतं 

वर्षाचं पीक एका महिन्यात काढायचं असतं,

सालभराची कमाई तासात हवी असते,

इतकेच काय कुठली शहाणिवही आता नकोशी असते,

सणवाराला माहेरी यायचीही ओढ नसते.

 

मौतीला सुद्धा आता माणसं येत नाहीत,

आरआयपीचा मेसेज पाठवतात.

जिवलगांपाशी बसायला माणसांना वेळ नसतो

मायबापांना पोराबाळासाठी नि पोरांना आईसाठी टाइम नसतो

आणि पतीच्या छातीवर मस्तक टेकवायला पत्नीला उसंत नसते.

मैदानांवर खेळासाठी मुलांना सवड नाही,

पुस्तके ही तिष्ठत असतात, वाचणाऱ्या हातांच्या प्रतिक्षेत.

 

सालं ते प्रेमसुद्धा इन्स्टंट असतं,

सकाळी दृष्टादृष्ट झाल्यावर दुपारीच आडोसा शोधत फिरतं!

श्रमलेल्या पायांवर मस्तक टेकायची ओढ नसते कुणाला,

दमलेल्या हातांना धन्यवाद द्यायला आवडत नाही कुणाला 

विचारलाच जाब कुणी तर सरळ सरळ उत्तरतात – वेळच नाही हो कुणाकडे,

हल्ली टाईम भेटत नाही दुनियेला!

 

पावसाचंही तसंच झालंय,

आताशा वेळ नसतो त्याच्याकडे.

वर्षाची सरासरी एका दिवसांत गाठतो 

कधी कधी महिनाभर येत नाही, कुठे तरी बिझी असतो! ‘

अचानक येतो मग.

सुट्टीवर एक दिवसासाठी घरी परत आलेल्या मुलासारखा,

पहाटेच येतो, त्याच दिवशी परतण्याचे वेध डोळ्यात घेऊन!

विचारलं तर म्हणतो आता मन रमत नाही गं आई!

 

पावसाचंही तसंच झालंय त्याचं आता मन रमत नाही,

आता तो बरसतो फक्त बॅकलॉग भरण्यासाठी,

त्याच्याकडे वेळ उरला नाही,

तो कुणाची विचारपूस करत नाही की,

कुणाच्या मस्तकावरून मायेचा हात फिरवत नाही..

 

दोस्तहो पाऊस बदललेला नाही 

आणि चुकलेलाही नाही,

तो तर आपल्यासारखंच वागतोय!

मग त्याला दोष देऊन कसे चालेल?

 

लेखक : अज्ञात 

प्रस्तुती : अस्मिता इनामदार 

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ आलोच पहा… कविवर्य ग. ल. ठोकळ – संकलनकर्ता – अज्ञात ☆ प्रस्तुती – श्री सुहास रघुनाथ पंडित ☆

श्री सुहास रघुनाथ पंडित

? वाचताना वेचलेले ?

☆ आलोच पहा… कविवर्य ग. ल. ठोकळ – संकलनकर्ता – अज्ञात ☆ प्रस्तुती – श्री सुहास रघुनाथ पंडित

कविवर्य ग. ल. ठोकळ ह्यांची माझ्या बालपणी खेड्यातील शाळेत ऐकलेली कविता विस्मृतीत गेली होती आणि फक्त पहिली ओळ आणि पायजमा, अर्ध्या बटनपट्टी चा फुल शर्ट आणि गांधी टोपी अश्या वेशातील गुरुजींनी मदर इंडिया तल्या दुनिया में हम आये हैं तो जीना ही पडेगा ह्या गाण्याची चाल लावून दिलेली आठवत होती. खूप काळ अनेक ठिकाणी शोधल्या नंतर सापडली एकदाची.

लाही लाही करायला लावणाऱ्या, शरीराची काहिली करणाऱ्या ह्या उन्हाळ्यात कविवर्य ठोकळांचा शब्द न शब्द मनाला भिडतो.

☆ जतन करून ठेवण्यासारखे काहीतरी… ☆

 आलोच पहा ग्रीष्म अशी दे ललकारी

 ओतीत सुटे आग नभी सूर्य दुपारी

 या ऊन झळा या करिती तप्त शरीरा

 आता कुठला शितळसा विंझण वारा

 कासाविस हो जीव, ती सूर्य करांनी

 घामेजूनी अंगांग निघे चिंब भिजोनी

 देई फिरताना चटके ऊन फुपाटा

 अंगात भरे पूर्णपणे शीण गाळाठा

 एकेक तरू लागतसे पार झडाया

 कोठून मिळावी हिरवी पाखर माया

 खाऊन उन्हाळा सुकली ही वनराई

 दृष्टीस पडेना हिरवे चार कुठेही

 काळी ठिकळे आणिक हे कुंपण काटे

 या वाचून शेतात दुजे काही न भेटे

 या शुष्क तृणांनी भरल्या पाऊल वाटा

 रानात दिसे जीर्ण उभा लाकूडफाटा

 बारीक ढगाळी दिसती सुन्न आभाळी

 रोडाऊनी ओढ उघडी होत लव्हाळी

 झाडांवर पक्षी दिसती केविलवाणी

 आणिक पिकांची सरली साखरराणी

 ओहोट कधी घेईल हा तीव्र उन्हाळा

 देईल कधी पाणकळा सुख जीवाला…

कविवर्य ग. ल. ठोकळ (१९३१)

संकलक : अज्ञात

प्रस्तुती : श्री सुहास रघुनाथ पंडित

सांगली (महाराष्ट्र)

मो – 9421225491

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ विजय साहित्य # 252 – बालमोहिनी..! ☆ कविराज विजय यशवंत सातपुते ☆

कविराज विजय यशवंत सातपुते

? कवितेचा उत्सव # 252 – विजय साहित्य ?

☆ बालमोहिनी..!

बालरूप‌हे, श्रीरामाचे,

कपी बालके,भवताली.

प्रेमळ मोहक,सुहास्य‌वदनी,

राम सानुला,वनमाळी. १

*

चंद्र प्रभेने, झळके मुद्रा,

तेजस लोभस,रामाची

सशस्त्र होऊन, खेळ खेळतो,

वानर बाळे,कामाची .२

*

दिठी तयाची,चित्ताकर्षक,

स्मितहास्याने, भरलेली.

मूर्त साजिरी,बाल शशीची

आभुषणांनी,सजलेली.३

*

माळ केशरी,वस्त्र केशरी,

उत्साहाच्या बलभीमा.

मुकुट शिरीचा,वेष राजसी

अध्यात्माच्या, परिसीमा.४

*

त्याग समर्पण,धैर्य वीरता,

पुरुषोत्तम हा,करी लिला.

रूप हरिचे, बाल सोबती,

वेचक वेधक,राम लिला.५

*

आनंद शक्ती, रामा ठायी

रामबाण‌ हे, रूप नवे.

पहा भोवती,श्रीरामाच्या

बागडणारे, कपी थवे.६

*

बाल रुप हे,रघु रायाचे,

चराचराला, असे लळा.

दशरथ नंदन, राम आगळा,

चैतन्याचा,फुले मळा.७

*

राम रूपाची,बाल मोहिनी

सालंकृत हा‌ दिसे हरी.

राजस‌ लोभस,छबी आगळी,

प्रत्येकाच्या,हवी घरी.८

© कविराज विजय यशवंत सातपुते

सहकारनगर नंबर दोन, दशभुजा गणपती रोड, पुणे.  411 009.

मोबाईल  8530234892/ 9371319798.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ “आईचे उपकार…“☆ सौ. वृंदा गंभीर ☆

सौ. वृंदा गंभीर

? कवितेचा उत्सव ?

☆ आईचे उपकारसौ. वृंदा गंभीर

एक दिवस मातृदिन साजरा करून सिद्ध होई मातेचे प्रेम

मनी कुठला भ्रम ठेऊनी साजरा करतो हा दिन

आई च्या सुंदर संस्कारातच असतो हो राम

आई ला क्षणाक्षणाला द्यायला हवा मान

*

आई असते संस्काराची शिदोरी छान

आई मुळेच मिळतो समाजात मान

तिच्यात असते ईश्वराची छाया अन माया

आई चं असते घडवणारी आयुष्याची शान

 *

आईविना घर असतं सुनं सुनं आईविना अंधाराचं जीणं

लेकीला आईची कूस वाटे गोड आईविना माहेर नसे गोड

आईला वंदन करते कोटी कोटी

जन्मदेऊन केल्या जगाच्या भेटी

 *

आईची जागा हृदयात ठेवा नको वृद्धाश्रमात

एक दिवस साजरा करून फिटत नाही तिचे पांग

आई असेलतर घर कसे राहते आनंदात

तिच्या उपकारांची असते जीवनात रांगच रांग

 *

आईचे उपकार कुणीच फेडू शकत नाही

कताड्याचे जोडे केले तरी ऋण फिटत नाही

तिला असते फक्त दोन प्रेमळ शब्दाची अशा

तिला फक्त समजते प्रेमाची भाषा

 

© सौ. वृंदा पंकज गंभीर (दत्तकन्या)

न-हे, पुणे. – मो न. 8799843148

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ म्हातारी लागली दळायला… – कवी : श्री इंद्रजीत पाटील ☆ प्रस्तुती – श्री सुहास सोहोनी☆

श्री सुहास सोहोनी

? वाचताना वेचलेले ?

☆ म्हातारी लागली दळायला…… – कवी : श्री इंद्रजीत पाटील ☆ प्रस्तुती – श्री सुहास सोहोनी

 – एक मराठमोळी लावणी –

उन्हाळ झळा पाेटी कळा,

धरणी लागलीय जळायला

म्हातारी लागली दळायला,

वळीव लागला गळायला ll ध्रु ll

*

कसं संकट उभं म्हाेरं,

बाई सुटलंय बेभान वारं

पाठवण करी साठवण घाई,

साठलं तळ्यात सारं

साऱ्यात पाणी वाऱ्यात गं,

लागलंय धुमाट पळायला

म्हातारी लागली दळायला,

वळीव लागला गळायला ll १ ll

*

वीज कडकड करीत आली,

म्हणे पुढे पडुनी गेली

वढ्यावघळी भरूनी वाहता,

तरारल्या रे तरूवेली

वेल तरणी कुणाची करणी,

लागली साली सळायला

म्हातारी लागली दळायला,

वळीव लागला गळायला ।।२।।

*

लई वंगाळ मालक जीणं,

पुन्हा खुणाविते राणी रानं

बघा माजलंय शिवारी तणं,

सवाल सतावी गहनं

घाणीचं जीणं दु:खित मनं,

लागलीच लागे कळायला

म्हातारी लागली दळायला,

वळीव लागला गळायला ।।३।।

कवी : श्री इंद्रजीत पाटील

 माे. नं. – ८००७७८९६१०

प्रस्तुती – श्री सुहास सोहोनी

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ “पृथ्वीचे मनोगत…“☆ सुश्री प्रणिता खंडकर ☆

सुश्री प्रणिता प्रशांत खंडकर

? कवितेचा उत्सव ?

पृथ्वीचे मनोगत☆ सुश्री प्रणिता खंडकर ☆

अरे मानवा मानवा, सांगू काय आणि कसे?

उंच बांधण्या इमले, नको नष्ट करू राने!

*

तुझ्या प्रगतीचे बाळा, मज कौतुकच आहे,

ग्रह-ताऱ्यांशी पोचली, तुझी अवकाशयाने!

*

विकासाची घोडदौड, तुझी, चालूच राहू दे,

पण पेरू नको तू रे, तुझ्या विनाशाची बीजे!

*

लोकसंख्या बेसुमार, किती वाढते वाढते,

तोल सांभाळेना माझा, शेषनागही थकले!

*

वृक्ष तोडून तोडून, काँक्रिटीकरण सगळे,

मग पावसाचे पाणी, जिरणार सांग कुठे?

*

कधी कडाक्याची थंडी, ऊन साहवेना झाले,

ढगफुटी, महापूर, अतिवृष्टी, अवर्षणे!

*

 झाडे लावा नि वाढवा, जपा कसोशीने राने,

पाणी वाचवा, जिरवा, स्वच्छ करा जलाशये!

*

अन्नधान्य हे दूषित, श्वास घेणे ना मोकळे,

प्रदूषण हे थांबवा, जपा कवच ओझोनचे!

*

 बाळ शहाणा तू माझा, विश्वास मज आहे,

 समजावूनी म्हणून, पृथ्वी माता मी सांगते!

© सुश्री प्रणिता खंडकर

दिनांक.. २१. ०४. २०२५

संपर्क – सध्या वास्तव्य… डोंबिवली, जि. ठाणे.

ईमेल pranitakhandkar@gmail.com केवळ वाॅटसप संपर्क.. 98334 79845.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – चित्रकाव्य ☆ भा न! ☆ श्री प्रमोद वामन वर्तक ☆

श्री प्रमोद वामन वर्तक  

?️?  चित्रकाव्य  ?️?

☆ भा न! ☆ श्री प्रमोद वामन वर्तक ☆

पाहून तव गोड छबी 

तार हृदयात झंकारली 

वर्णन कराया मग तुझे 

लेखणी मी सरसावली

*

एका गाली करी लगट

केश कलाप सोनेरी 

नजर तव डोळ्यांतली 

धकधक वाढवी उरी 

*

लालचुटूक ओठांवरती 

नासिका धारदार छान 

पाहून स्मित मुखावरचे 

जाते हरपून देहभान 

*

प्राक्तन गुलाबाचे बघून

असुया दाटली मनांत

येता “अहो” हिचे कानी 

आलो भानावर क्षणात

 आलो भानावर क्षणात

© प्रमोद वामन वर्तक

संपर्क – दोस्ती इम्पिरिया, ग्रेशिया A 702, मानपाडा, ठाणे (प.) 400610 

मो – 9892561086 ई-मेल – pradnyavartak3@gmail.com

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – चित्रकाव्य ☆ तिच्यासम तीच… – चित्रे दोन.. काव्ये दोन.. आशय मात्र एकच ☆ कवयित्री : सुश्री रेखा हिरेमठ आणि कवि: अज्ञात – प्रस्तुती: सुश्री शोभा जोशी  ☆ ☆

?️?  चित्रकाव्य  ?️?

? तिच्यासम तीच … ?

☆ चित्रे दोन.. काव्ये दोन.. आशय मात्र एकच ☆ कवयित्री : सुश्री रेखा हिरेमठ आणि कवि: अज्ञात – प्रस्तुती: सुश्री शोभा जोशी 

☆ ☆ ☆ ☆

सुश्री रेखा हिरेमठ

( १ )

कशाला पाहिजे वंशाला दिवा

ही तेजस्वी समई एकवार पहा 

*

मंद जळते साऱ्या कुटुंबासाठी

तरीही नाही दुषणे जिच्या ओठी

*

साक्षात सूर्याला घेऊन माथ्यावर

हास्य विलसे जिच्या चेहऱ्यावर

*

 पैसे कमवून नवऱ्याच्या जोडीने

घरी येऊन पुन्हा घरकाम करे गोडीने

*

आई आजी बहिण मुलगी बायको

कोणतेही नात्याने जोडलेली असो

*

 बनते प्रेरणा ही कायम चरा चराची

 तेवणारी ज्योत ही शोभा घरा घराची

*
उगीच म्हणत नाहीत तिला शक्ती

तिच्या सम कोणाला जमते भक्ती

कवयित्री : सौ. रेखा दयानंद हिरेमठ

सांगली

☆ ☆ ☆ ☆

सुश्री शोभा जोशी 

(२) 

रोज रोज एकटा चालून,

सूर्य होता दमला,

बघून ही टोपली,

त्यात जाऊन बसला,

माताच ती,

समजला तिला त्याचा कंटाळा,

निघाली ती घराला।

Son in Hand n Sun in Basket.

☆ ☆ ☆ ☆

कवी : अज्ञात 

प्रस्तुती : सौ. शोभा जोशी 

मो ९४२२३१९९६२ 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ श्री अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती #286 ☆ गातोय विराणी… ☆ श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे ☆

श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे

? अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती # 286 ?

☆ गातोय विराणी… ☆ श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे ☆

कुणी आहे येथे दुःखी, कुणा दिसतो प्रकाश

कुणी गातोय विराणी, येथे झकास झकास

*

दुःख विचारांचे जाळे, सुख कल्पनांचा खेळ

सुखदुःखाची ही भेळ, छान साधलेला मेळ

दुःख आहे म्हणूनच, अर्थ सुखास सुखास

*

रान वाटा झाल्या रुंद, काल होत्या ज्या अरुंद

गतीमान मोटारींना, इथे झालेला आनंद

वृक्ष तोडून टाकता, रान उदास उदास

*

धान्य सुखाचे पाखडा, जाई उडून फुफाटा

काटे बाजूला सारून, करू मोकळ्या ह्या वाटा

काट्यांमधल्या फुलात, आहे सुवास सुवास

© श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे

धनकवडी, पुणे ४११ ०४३.

ashokbhambure123@gmail.com

मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares