Tag: #मराठी-कविता

श्री सुजित कदम

 कवितेचा उत्सव 

☆ सुजित साहित्य # 179 ☆ वातानुकुलित… ☆ श्री सुजित कदम ☆

एका आलिशान वातानुकुलीत

दुकानाच्या आत

निर्जीव पुतळ्यांना

घातलेल्या रंगीबेरंगी

कपड्यांना पाहून,

मला माझ्या बापाची

आठवण येते…

कारण,

मी लहान असताना,

नेहमी माझ्यासाठी

रस्त्यावरून कपडे खरेदी

करताना,

माझा बाप माझ्या

चेह-यावरून हात

फिरवून त्याच्या

खिशातल्या पाकिटाला

हात लावायचा…

आणि

वातानुकुलीत

दुकानातल्या कपड्यांपेक्षा

रस्त्यावरचे कपडे

किती चांगले असतात

हे किती सहज

पटवून द्यायचा…

खिशातलं एखादं चाॅकलेट

काढून तेव्हा तो हळूच

माझ्या हातात ठेवायचा…

आणि

माझ्या मनात भरलेले कपडे

तेव्हा तो माझ्या नजरेतूनच ओळखायचा…

आम्ही कपडे खरेदी करून

निघाल्यावरही

माझा बाप चार वेळा

मागं वळून पहायचा

आणि

“एकदा तरी आपण

ह्या आलिशान दुकानातून कपडे

खरेदी करू”

इतकंच माझ्याकडे पाहून

बोलायचा…

पण आता,

मला त्या निर्जीव पुतळ्यानां घातलेल्या..

रंगीबेरंगी कपड्यांच्या

किंमतीचे लेबल पाहून…

माझ्या बापाचं मन कळतं

आणि त्यांनं तेव्हा…

डोळ्यांच्या आड लपवलेलं पाणी

आज माझ्या डोळ्यांत दाटून येतं…

कारण,

मी माझ्या लेकरांला

रस्त्यावरून कपडे

खरेदी करताना,

त्याच्यासारखाच मी ही

तेव्हा

किलबिल्या नजरेने

ह्या दुकानांकडे पहायचो…

आणि

ह्या रंगीबेरंगी कपड्यांची

स्वप्नं तेव्हा मी नजरेमध्ये साठवायचो…

अशावेळेस,

नकळतपणे

माझा हात

माझ्या लेकरांच्या चेह-यावर

कधी फिरतो कळत नाही…

आणि

पाकिटातल्या पैशांची

संख्या काही बदलत नाही…

परिस्थितीची ही गोळा बेरीज

अजूनही तशीच आहे

आणि

मनमोकळं जगणं

अजून…

वातानुकुलीत व्हायचं आहे..

 © श्री सुजित कदम

संपर्क – 117, विठ्ठलवाडी जकात नाका, सिंहगढ़   रोड,पुणे 30

मो. 7276282626

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री अरुण कुमार दुबे

(वरिष्ठ साहित्यकार श्री अरुण कुमार दुबे जी, उप पुलिस अधीक्षक पद से मध्य प्रदेश पुलिस विभाग से सेवा निवृत्त हुए हैं । संक्षिप्त परिचय ->> शिक्षा – एम. एस .सी. प्राणी शास्त्र। साहित्य – काव्य विधा गीत, ग़ज़ल, छंद लेखन में विशेष अभिरुचि। आज प्रस्तुत है, आपकी एक भाव प्रवण रचना “शब अमावस की लगती पूनम सी…“)

शब अमावस की लगती पूनम सी… ☆ श्री अरुण कुमार दुबे  ☆

☆

तय नहीं जिसका भी सफ़र होता

आदमी वो ही दर-बदर होता

☆

ठोकरें तेरे है मुक़द्दर में

क्यों नसीहत का फिर असर होता

☆

अज़्म जिसका रहा बड़ा पुख्ता

उसको अंजाम का न डर होता

☆

हो वजनदार सीखता झुकना

तू भी किरदार से शज़र होता

☆

छल फरेबों के होते कब नरगे

पाक सबका अगर जिगर होता

☆

मजहबी फिर न होते ये दंगे

बस समझदार हर बशर होता

☆

ज़र का चश्मा उतार लेते तुम

उजड़ा दिल का नहीं नगर होता

☆

हो मुहाजिर न काटते जीवन

छोड़ विरसे को जो इधर होता

☆

शब अमावस की लगती पूनम सी

साथिया पास जो क़मर होता

☆

ए अरुण प्यार है नहीं जिसमें

छत पड़ी होने से न घर होता

☆

© श्री अरुण कुमार दुबे

सम्पर्क : 5, सिविल लाइन्स सागर मध्य प्रदेश

सिरThanks मोबाइल : 9425172009 Email : arunkdubeynidhi@gmail. com

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडल (हिन्दी) – श्री विवेक रंजन श्रीवास्तव ‘विनम्र’/श्री जय प्रकाश पाण्डेय  ≈

सुश्री प्रभा सोनवणे

कवितेच्या प्रदेशात # 206

☆ एक स्फुट ☆ सुश्री प्रभा सोनवणे ☆

© प्रभा सोनवणे

संपर्क – “सोनवणे हाऊस”, ३४८ सोमवार पेठ, पंधरा ऑगस्ट चौक, विश्वेश्वर बँकेसमोर, पुणे 411011

मोबाईल-९२७०७२९५०३,  email- [email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे

अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती # 213

☆ चप्पल… ☆ श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे ☆

☆

ही चप्पल पायामधली, बघ काय सांगते आहे

तू रुबाबात फिरताना, ती धूळ चाटते आहे

☆

ती झिजते तुझ्याचसाठी, तू डोंगर चढतो तेव्हा

तू कोचावर बसता ती, दारात थांबते आहे

☆

ती असता नवीन कोरी, तो पसंत करतो तिजला

मापातच असल्यानंतर, ती त्यास भावते आहे

☆

पायात घालण्यापुरती, ही किंमत आहे माझी

का उसवत गेल्यावरती, मी धाप टाकते आहे

☆

तो नवी घेऊन आला, तेव्हाच जाणले मीही

तो टाळत जातो मजला, मी त्यास टाळते आहे

☆

या माझ्या अस्तित्वाला, किंमत कुठलीही नाही

पाहून वेग मी त्याचा, वेगात चालते आहे

☆

मी कोल्हापुरची राणी, बहुमान वाटला होता

पायाची दासी झाले, तो धर्म पाळते आहे

 ☆

© श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे

महंत कवी राज शास्त्री

  हे शब्द अंतरीचे # 150  

☆ कधीतरी… ☆ महंत कवी राज शास्त्री ☆

☆

बदल होतात, रस्ते वळतात

झाडे वाळतात, कधीतरी.!!

☆

माणूस हसतो, माणूस रुसतो

माणूस संपतो, कधीतरी.!!

☆

नात्यातला भाव, कमीकमी होतो

आहे तो ही जातो, कधीतरी.!!

☆

विहीर बारव, नदी आणि नाले

मोकळे जाहले, कधीतरी.!!

☆

वाडे पडतात, वांझोटे होतात

उग्र दिसतात, कधीतरी.!!

☆

साडे तीन हात, अखेरचे घर

सासर माहेर, अखेरचे.!!

☆

कवी राज म्हणे, शेवट कठीण

लागते निदान, कधीतरी.!!

☆

© कवी म.मुकुंदराज शास्त्री उपाख्य कवी राज शास्त्री

श्री पंचकृष्ण आश्रम चिंचभुवन, वर्धा रोड नागपूर – 440005

मोबाईल ~9405403117, ~8390345500

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ.गौरी गाडेकर≈