Tag: #मराठी-कविता

सुश्री दीप्ती कुलकर्णी

 कवितेचा उत्सव  

☆ नववर्ष… ☆ सुश्री दीप्ती कुलकर्णी☆

 

कँलेंडर बदलतं नि वर्ष नवं येतं

सांगा बरं नक्की काय घडतं?

बदलतात का सूर्य-चंद्र?

नाही हो! स्रुष्टी नाही च बदलत.

बदलतं फक्त आपलं मन.

नव्या आशा,नवोन्मेष, संकल्पांचं दालन.

भविष्याचा वेध घेण्या, एक नवं कारण.

जीवनाला उभारी देतं, स्वागतोत्सुक मन

चित्तव्रुत्ती बदलण्याचं, ठरतं एक साधन.

© सुश्री दीप्ति कुलकर्णी

कोल्हापूर

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्रीमती अनुराधा फाटक

 कवितेचा उत्सव 

☆ जगावेगळी माउली ☆ श्रीमती अनुराधा फाटक ☆ 

कै. सिंधुताई सपकाळ

फाटून लक्तरं झालेलं कापड

जे उपयोगी येत नाही कधी

तसाच तुझाही तेव्हाचा जन्म

म्हणून नाव ठेवलं गेलं चिंधी!

 

सोसल्यास अनंत समाजकळा

लावत अनाथांना माउली लळा

गुरे वळवताना वळवलस मन

गुरांसह घेतलंस शिक्षण धन !

 

शेणाचे महत्त्व जाणून तुझे

लिलावाविरुध्दचे संतापी बंड

शीलावरचा वज्राघात सोसत

मोजलीस गं काळीज किंमत!

 

रस्तोरस्ती भीक मागितलीस

अनाथपोरक्यांची आई झालीस

दिलेली भीक विसरून गेले

आईपण तुझ्या पदरात टाकले!

 

विविध संस्थांची उभारणी करत

समाजाशी ऋण बांधत बांधत

लेकुरवाळी झालीस तू सिंधूमाई

हीच तुझ्या आयुष्याची कमाई !

 

© श्रीमती अनुराधा फाटक

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे

 कवितेचा उत्सव 

☆ माई तुझ्या वेदनाना अंत नाही… ☆ सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे ☆

कै. सिंधुताई सपकाळ

 सिंधुताई, माय माऊली,

 कष्टमय आयुष्य जगली!

 झुंजत झुंजत आयुष्याशी,

 निरपेक्ष, निरामय जीवन जगली!

 

 जन्म जाहला जिथे तिच्या,

 आयुष्याला मोलचं नव्हते!

 वाढत होती जणू बेवारशी,

 प्रेम, जिव्हाळा तिथे न भेटे!

 

 ज्यांनी द्यावा तिला आसरा,

 असे सासर तिला पारखे!

 माय माऊली टाकून दिली,

 जग अवघे वागे शत्रू सारखे!

 

 स्मशानातच तिला लाभले,

 सुख कसे ते अनोळखी!

 प्रेताची आगच बनली ,

 ठेवी न तिला रोज भूखी!

 

 हाल अपेष्टांचे डोंगर लंघुनी,

 जाहलीस तू प्रेममयी!

 अनाथांची माय बनुनी,

 प्रेमभाव ओतलास जगी!

 

 जरी तुझे अस्तित्व लोपले,

 तेज तुझे राहील जगी!

 त्या तेजाच्या प्रकाशात ,

 नित्य चमकशील तू नभी!

 

© सौ. सुहास उज्वला सहस्रबुद्धे

वारजे, पुणे (महाराष्ट्र)

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्रीमती उज्ज्वला केळकर

 वाचताना वेचलेले 

☆ अप्रूप पाखरे – २९– रवींद्रनाथ टैगोर ☆ प्रस्तुति – श्रीमती उज्ज्वला केळकर ☆ 

[१]

माझीच सावली

पसरतो मी माझ्या रस्त्यावर

कारणदिवा आहे माझ्याकडे

पण न पेटवलेला….

 

[२]

चवच सारी

हरवून बसलास

आणि आता

अन्नाला

दोष देतोस?

 

[३]

नम्रतेचा शिखर

गाठता आलं

तरच जवळ जाता येतं

शिखराच्या

 

[४]

समृद्ध अन यशस्वी लोक

फुशारकी मारतात जेव्हा

ईश्वरी कृपेची

तेव्हा

किती शरमून जातो ईश्वर

 

मराठी अनुवाद – रेणू देशपांडे (माधुरी द्रवीड)

प्रस्तुति – श्रीमती उज्ज्वला केळकर

176/2 ‘गायत्री’, प्लॉट नं 12, वसंत साखर कामगार भवन जवळ, सांगली 416416 मो.-  9403310170

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

सौ. स्वाती रामचंद्र कोरे

 कवितेचा उत्सव 

☆ मी वनवासी… ☆ सौ. स्वाती रामचंद्र कोरे ☆

(शेल काव्य रचना)

जन्मा येताच नकोशी

नकोशी माता पित्याला

सुरू झाला वनवास

वनवास पुजलेला…१

 

पतीच्या सदनी सुख

सुख स्वप्नी ही  न मिळे

सोसताना सारे भोग

भोग शब्दांत ओघळे…२

 

अन्यायाविरुद्ध ऊभी

ऊभी राहिली माऊली

अनाथांचे पाही दुःख

दुःख सोसण्या धावली..३

 

ममता बाल सदन

सदन केले स्थापन

गरजूंना अनाथांना

अनाथांना ते अर्पण..४

 

मी वनवासी म्हणत

म्हणत आयुष्य वेचले

माया ममतेचे छत्र

छत्र आज हरपले…५

 

 तळपत्या उन्हातली

उन्हातली तू सावली

जगायला शिकवले

शिकवले तू  माऊली..६

 

भूक तान्ही असताना

असताना घास गेला

जगणे देणारा श्वास

श्वास पोरका हा झाला..७

 

©  सौ. स्वाती रामचंद्र कोरे

भिवघाट.तालुका, खानापूर,जिल्हा सांगली

मो.9096818972

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

कै. सिंधुताई सपकाळ

 कवितेचा उत्सव 

☆ माई… ☆ सुश्री आशा नलवडे ☆

?माई कुठं सापडलं ग दार तुला,

सर्व संकटातून बाहेर पडायला,

जवळ केलस तू झिडकारलेल्या जींदगीला,

पारखी झाली होतीस तूच चिमूटभर दयेला,

तव्हांच पिळ पडला का ग तुझ्या रिदयाला.

 

? संकटाची झगडताना मायचाबी आधार तुटला,

तवां बोटभर चिंधी बी नाय आली कामाला

अथांग सिंधू होण्याच वचन तवांच दिलस देवाला

भूकेलेलेल्या भाकर दिलीस चिमटा काढून पोटाला,

देवालाच दया आली ताकद दिली जगायला.

 

? मनाला दिलीस उभारी बळ आले लढायला,

जे षोटात तेच व्हटात म्हणून वाचा फोडलीस अन्यायाला,

सय येते बहिणाबाईंची ऐकून तुझ्या शब्दाला,

पोटासाठी,धनासाठी कित्येक जवळ करतात शिक्षणाला,

पाटीपुरती अक्षरे गिरवून ‘माय’ न्याय दिलास बापाला.

 

? बापामुळेच शिक्षणाचा अर्थ कळला तुझ्या रिदयाला,

हृदयातील शिक्षणाने ‘धडा’दिला जगाला,

फार मोठी झेप तुझी गवसणी गगनाला,

निराधारांसाठी  दूर ठेवलेस काळजातील ‘ममतेला’,

सोताचे अश्रु गिळून आनंद दिलास जगाला….

….खूप काही तुझ्याकडून शिकायला मिळाले आम्हांला.?

 

© सुश्रीआशा नलवडे

बोरीवली

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈