Tag: #मराठी-कविता

श्री अमोल अनंत केळकर

कवितेच्या उत्सव

☆ वारी… ☆ श्री अमोल अनंत केळकर☆

रखुमाई म्हणाली विठ्ठलाला,

काय, यंदाची वारी

काय, हे जमलेले भक्त

काय, ह्यो तुझा थाट

ओक्के मधे सगळं …

दोन वर्षांनी यंदा आषाढीला

वाटलं सगळं आपलं

 

पांडुरंग म्हणाला रखुमाईला,

 

कसली ती महामारी

कसला तो लाॅकडाऊन

वाईट वाटत होतं दोन वर्ष

‘भक्तांची’ अवस्था पाहून

 

दुष्टचक्र संपले ,

वैष्णव सारे जमले

‘भेटी लागे जीवा’ म्हणत

पालख्या, रिंगण सजले

 

येताना होतोच सोबत

आपणही बनून वारकरी

‘थकलेल्या माऊलींसाठी

चल, सोबत नेऊ पंढरी ‘

© श्री अमोल अनंत केळकर

बेलापूर, नवी मुंबई, मो ९८१९८३०७७९

poetrymazi.blogspot.in, kelkaramol.blogspot.com

[email protected]

कवितेच्या उत्सव

☆ आत आसवे गाळत गेलो ☆ श्री निशिकांत देशपांडे  ☆

ध्यानी आले, आयुष्याची

पाने जेंव्हा चाळत गेलो

हास्य लिंपुनी तोंडावरती

आत आसवे गाळत गेलो

 

सातत्त्याने करीत अभिनय

माझ्यापासून मीच हरवलो

टाळ्या, शिट्ट्या मिळवायाला

पात्र मस्त मी वठवत बसलो

नाटक सरता भयाण वास्तव,

आरशास मी टाळ्त गेलो

हास्य लिंपुनी तोंडावरती

आत आसवे गाळत गेलो

 

गर्दीमध्ये, तरी एकटे

सूत्र जाहले जगावयाचे

जिथे निघाला जमाव सारा

त्याच दिशेने निघावयाचे

पुरून आशा-आकांक्षांना

प्रवाहात मी मिसळत होतो

हास्य लिंपुनी तोंडावरती

आत आसवे गाळत गेलो

 

वसंत आला म्हणे कैकदा

पुढे सरकला मला टाळुनी

ग्रिष्माच्या मी झळा भोगतो

बिना सावली, उभा राहुनी

पर्णफुटीची आस संपता

कणाकणाने वाळत गेलो

हास्य लिंपुनी तोंडावरती

आत आसवे गाळत गेलो

 

मनासारखे जगू न शकणे

माणसास हा शाप लाभला

परीघ रूढीपरंपरांचा

गळ्याभोवती घट्ट काचला

हताश होउन सिगारेटच्या

धुरात स्वप्ने जाळत गेलो

हास्य लिंपुनी तोंडावरती

आत आसवे गाळत गेलो

 

साथ सखीची जीवनातली

हीच काय ती होती हिरवळ

एक फुलाचा पुरे जाहला

धुंद व्हावया सदैव दरवळ

दु:खाच्या ओझ्याखालीही

सखीसवे हिंदोळत गेलो

हास्य लिंपुनी तोंडावरती

आत आसवे गाळत गेलो

 

© श्री निशिकांत देशपांडे

पुणे

मो.क्र.९८९०७ ९९०२३

सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे

  वाचताना वेचलेले  

☆ सारं काही स्वतःसाठी ☆ प्रस्तुती – सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे☆

देवधर्म पूजाअर्चा

सारं असतं स्वतःसाठी

देवाला यातलं काहीही 

नको असतं स्वतःसाठी

 

फुलं अर्पण करतो देवाला

ती काय त्याच्याकडे नाहीत म्हणून?

सारी पृथ्वीच ज्याचा बगीचा

त्याला काय करायचंय फुलं घेऊन?

 

नैवेद्य जो आपण दाखवतो

तो काय देव खातो?

तो तर स्वतःच प्राणीमात्रांचं

भरणपोषण करीत असतो

 

निरांजनाच्या इवल्या ज्योतीने

ओवाळतो आपण प्रभूला

चंद्रसूर्य जातीने

हजर ज्याच्या दिमतीला

 

स्तोत्रं त्याची गातो ती काय

हपापलाय म्हणून स्तुतीला ?

निर्गुण निराकार जो

त्याला अवडंबर हवंय कशाला?

 

देऊन देऊन आपण किती ‘दान’ पेटीत टाकणार ?

या भूतलावरीलच नव्हे ,

तर समग्र सृष्टीचा सकळ संपदेचा मालकच तो ….

 

सारं काही जे करायचं

ते स्वतःसाठीच असतं करायचं —-

प्रार्थनेनं देव बदलत नसतो

स्वतःच स्वतःला असतं सुधारायचं…

जास्त काही नाही ,

फक्त ‘ माणूस ‘ म्हणून जगायचं ..…

 

हीच खरी भक्ती आणि खरी पूजा

पटतंय का बघा ,

—— नाही तर चालू द्या …

 

कवी : अज्ञात 

संग्राहिका : मंजुषा सुनीत मुळे

९८२२८४६७६२

श्रीमती उज्ज्वला केळकर

 वाचताना वेचलेले 

☆  आजी आणि नातवंडे… श्री संदीप खोरे ☆ प्रस्तुति – श्रीमती उज्ज्वला केळकर ☆

आजी आणि तिची नातवंडं यांच्या नात्यावरची एक खूप सुंदर कविता आहे, संदीप खरे यांची…

आजी म्हणते काढल्या खस्ता

जन्मभर मी केले कष्ट

तू म्हणजे त्या सगळ्याची

शेवट गोड असलेली गोष्ट

 

सगळं कथा पुराण झालं

देव काही दिसला नाही

कुशीत येतोस तेंव्हा कळतं

कृष्ण काही वेगळा नाही . . .

 

– संदीप खरे

 

ह्या  कवितेला  नातवाने दिलेले  उत्तर :

 

प्रश्न खूप पडतात ग, आजी,

देशील का मज उत्तरं त्यांची?

ठाऊक आहेत देवकी-यशोदा,

पण . . . .

आजी होती का कृष्णाची?

 

खाण्यासाठी चोरून माखन

उगाच करी सवंगड्यांसी गोळा?

खडीसाखरेवरती आजी

देई न त्या लोण्याचा गोळा?

 

बांधुन ठेवी माय यशोदा

उखळासी करकच्चुन त्याला,

धावूनी का ग गेली नाही

आजी त्याला सोडविण्याला?

 

कधी ऐकले, त्यास आजीने

दिला भरवुनी मऊ दूधभात?

निळ्या मुखावर का ना फिरला

सुरकुतलेला थरथरणारा हात?

 

असेल मोठ्ठा देव, तरी पण

आजी त्याला नव्हती नक्की,

म्हणूनी सांगतो मी सर्वांना ..

कृष्णापेक्षा मीच लकी.

 

– सर्व आज्यांना समर्पित 🙏🌹

  – श्री संदीप खोरे

प्रस्तुति – श्रीमती उज्ज्वला केळकर

176/2 ‘गायत्री’, प्लॉट नं 12, वसंत साखर कामगार भवन जवळ, सांगली 416416 मो.-  9403310170

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈