मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ संपले ते दिवस… ☆ मेहबूब जमादार ☆

? कवितेचा उत्सव ?

☆ संपले ते दिवस… ☆ मेहबूब जमादार ☆

दोघांतचं बोलू कांही

पण संपले ते दिवस

पुनव चाखल्या यौवनी

आली आता अवस

 

दोघांच्या मिटीत सजणे

रात्रीही भुलून गेल्या

पहाटेचा झाला इषारा

पाकळ्या फुलून गेल्या

 

असता मिठीत दोघे

भोवतीची नव्हती जाण

उशीरा कळले आपणां

पाखरानीं सोडले रान

 

कित्येक गेले दिवस

दोघानां आठव रातीचा

यौवनांत भुलूनी गेलो

अर्थ न कळे जगण्याचा

 

चाखली मजा ती गेली

अन यौवन सरून गेले

तळमळत्या या रातींना

बघ,सारे स्मरून गेले

 

सखे स्मरते सारे,पण

पाय गळाया लागले

झाली जीवनाची सांज

सरण दिसाया लागले…

 

 – मेहबूब जमादार

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – मनमंजुषेतून ☆ हॕलो..sss मी वड बोलतोय..! आवाज येतोय ना…! ☆ डॉ.सोनिया कस्तुरे ☆

डॉ.सोनिया कस्तुरे   

? कवितेचा उत्सव ?

☆ हॕलो..sss मी वड बोलतोय..! आवाज येतोय ना…! ☆ डॉ.सोनिया कस्तुरे ☆

मी खूप गुदमरलोय, दमलोय आज, मलाच

आॕक्सीजनची कमतरता जाणवू लागली आहे.

माझ्याभोवती किती ही गर्दी…!

कोरोना विषाणू नाही गेला ना अजूनही..!

सोशल डिस्टन्सींग तर दिसतच नाही

मास्क सुद्धा कुणाच्या तोंडावर मी पाहिला नाही.

मला कोंडल्यासारखं वाटतंय

श्वास घेणं अवघड झालंय

ही कोण सावित्री ? सत्यवानाची सावित्री

कधी माझ्या सावलीत आली..!

ती माझ्याच सावलीत का आली ?

सावली शोधत असेलही आली माझ्या सावलीत..!

मुर्च्छित तिच्या पतीला मिळाला असेल विसावा !

खूप हैराण होतोय मी दरवर्षी या दिवशी..

माझ्या सावलीत आणि माझ्या सारख्या अनेकांच्या

सावलीत सावित्रीजोतीबांची काही दिवस

मुलींची शाळा भरली होती हे मला आठवतंय..!

रविंद्रनाथ टागोरांची शाळा… शांतिनिकेतनही

आमच्या सारख्यांच्या सावलीतच की हो..!

ते खूपच छान, उत्साही, आशादायी दिवस.

मुलांचं बागडणं, पारंब्यांशी झोका घेणं

लपंडावात माझ्या भल्या खोडामागं लपणं

वाह..वाह.. ! खूप अफलातून वाटायचं तेव्हा..!

नका गुंडाळू मला दोऱ्याने

नका करु माझी पूजा

विनातक्रार सात पावलंतरी चाला

जोडीदाराच्या सुखदुःखात सहभागी व्हा !

प्रेमपूर्वक जगण्याचा उत्साह वाढवा..!

मरेपर्यंत एकमेकांना आनंदी ठेवण्याचा

प्रयत्न मिळून करा..!

रोगमुक्त करुन जीवदान देणारे डॉक्टर्स, नर्सेस्

तुमचा अंत काहीकाळ लांबणीवर टाकणारे

हाॕस्पीटलस् यांना आदर द्या..!

दवाखान्याचा खर्च गरीबांना परवडावा यासाठी

काही पावलं उचला..!

अन्न, वस्त्र, निवारा, आरोग्य, शिक्षण, हे प्रश्न कुठे सुटलेत अजून !

विधायक कामासाठी, अनेकांच्या भल्यासाठी

मानवतेकडील वाटचालीसाठी

चर्चेच्या, संवादाच्या अनेक फेऱ्या मारा..!

ग्लोबल वाॕर्मिंग वाढतंय मित्र-मैत्रींणींनो

झाडे लावा, झाडे जगवा, पर्यावरणाचा समतोल साधा

तुम्ही माणसं ग्रेट आहात तुमच्या हातात बरंच काही

काही चुकल्यास क्षमा करा

धन्यवाद …!

 

© डॉ.सोनिया कस्तुरे

24/06/2021

विश्रामबाग, जि. सांगली

भ्रमणध्वनी:- 9326818354

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – मनमंजुषेतून ☆ गिरगांव… ☆ श्री उदय गोपीनाथ पोवळे ☆

श्री उदय गोपीनाथ पोवळे

??

☆ गिरगांव… ☆ श्री उदय गोपीनाथ पोवळे ☆

बदलले सर्व काही, बदलले सारे गिरगांव

उरल्या त्या आठवणी, बदलले आमचे गांव 

 

जुनी प्रेमळ माणसे, अजूनही मनात घोळतात

बालपणाच्या आठवणी, आजही मनात रुळतात

 

पूर्वीचे आपले गिरगांव, हे आपलेसे वाटायचे

एकमेकांशी सगळे कसे, जिव्हाळ्याने वागायचे

 

घराचे दरवाजे, कायम उघडेच असायचे

घरात खास बनले की, शेजाऱ्यांकडे जायचे

 

शेजारधर्म, आचारधर्म, काय तो तेथेच रुजला

लहानपणीच तो प्रत्येकाच्या, मनावर बिंबला

 

पाण्यावरून भांडणे, चाळीत कायम असायची

पण मनात दुस्वासाला, कधी जागा नसायची

 

प्रेमासाठी लांबच्या पल्ल्याची, गरज नसायची

चाळीतच प्रेमाच्या नजरेची, ओळख व्हायची

 

जापनीज गार्डन मुलांसाठी, हक्काचे असायचे

लाल धक्का जोड्यांसाठी, मात्र प्रेमाचे वाटायचे

 

भाड्याची सायकल चालवणे, चैन असायची

बच्चूचा बर्फ गोळा हीच मोठी, ट्रीट वाटायची

 

कुल्फीवाल्याची रविवारी रात्री, वाट बघायची

पत्त्यांच्या डावाशिवाय कधी, झोप नाही यायची 

 

वाड्यावाड्यांमधून टेनिस क्रिकेटच्या, मॅचेस व्हायच्या

मित्र असले तरीही, खुन्नशीने त्या खेळल्या जायच्या

 

हम दो हमारे चार असले तरी, अडचण नसायची

पाहुण्यांसाठीही रहायला घरात, जागा असायची

 

मराठी माणसांनीच भरलेले, आपले  गिरगांव असायचे

मराठी भाषेचाच अभिमान, उराशी बाळगून जगायचे

 

बदलले सर्व काही, बदलले सारे गिरगांव— 

उरल्या त्या आठवणी, बदलले आमचे गांव — 

 

© श्री उदय गोपीनाथ पोवळे

१२-०६- २०२२

ठाणे

मोबा. ९८९२९५७००५ 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ सावित्रीही बदलते आहे… श्री सतीश मोघे ☆ प्रस्तुती – सौ.बिल्वा शुभम् अकोलकर ☆

? वाचताना वेचलेले ?

☆ सावित्रीही बदलते आहे… श्री सतीश मोघे  ☆ प्रस्तुती – सौ.बिल्वा शुभम् अकोलकर 

सावित्रीही बदलते आहे…

(कुपी अत्तरी)

दिनू त्याच्या ८६ वर्षाच्या आईकडे पाहून हसत म्हणाला, “आता पुरे वटसावित्रीचा उपवास..

केलास आता इतकी वर्षे..आणि खरच बाबा तुला सात जन्म हवे आहेत का? “

“ त्यांना माझ्याविषयी काही वाटत नाही..हे ठाऊक आहे मला..पण घेतला वसा टाकायचा नाही. इतकी वर्षे पूजा..उपवास केला वटसावित्रीचा..उद्याही करणार “ …आई काहीशा तटस्थ निश्चयी स्वरात उत्तरली..

दुसऱ्या दिवशी सकाळी उठून पाहतो तो काय? आई सर्व आटोपून एका कागदावर हिरव्या स्केच पेनने वडाचं झाड काढून पूजा करत बसलेली..दिनूला कौतुकमिश्रित आश्चर्य वाटले…

अजूनही बिछान्यावर असलेल्या  आपल्या सावित्रीला  हलकेच जागे करून त्याने ती बातमी दिली. सावित्री म्हणाली,

“ मीही करणार आहे पूजा..मागणार आहे तुलाच सात जन्म..पण देवाला काही अटी..पण.. परंतू घालणार आहे..’

दिनूने विचारलं ‘कोणते पण?’ तशी तिने कविताच त्याच्यासमोर सारली.. म्हणाली ‘ तुला कवितेतलं चटकन कळतं,म्हणून रात्री जागून केली आहे..फार यमक..मीटर पाहू नकोस…भावार्थ समजून घे..आणि पटतं आहे का सांग. पटलं तरच आज पूजा आणि उपवास…”

दिनूने कविता वाचली मात्र..त्याच्या लक्षात आलं..सावित्री बदलते आहे…किमान आता वेदना ..अपेक्षा व्यक्त तरी करायला लागली आहे..

तो म्हणाला,

“ मी तुला समजून घेईन…. सात जन्मीची साथ सखये कुणी पाहिली..

याच जन्मी सुख सारे सारे देईन तुजला….”

हे दिनूकडून ऐकलं मात्र.. दिनूची सावित्री आन्हिक वगैरे आटोपून पूजेला बसली..हाच दिनू सात जन्म मिळावा म्हणून…

(कुपी अत्तरी)

 

आपणही सावित्रीची ही कविता वाचू या…

वटपौर्णिमा…

 

देवासमोर ठेवणार 

काही माझे ‘पण’

करून वडाची पूजा

साजरा करेन मी सण

 

एक साकडं त्याला

आहे मी  घालणार

‘रोल’  आमचा बदल  

आहे मी  सांगणार

प्रार्थना करणार आहे

 अशी विलक्षण

करून वडाची पूजा

साजरा करेन मी सण

 

देवाला सांगणार

जोडी हीच राहू दे

कर त्याला स्त्री नी

 पुरुष मला होउ दे

मलाही करायची आहे

 थोडी   तणतण

करून वडाची पूजा

साजरा करेन मी सण

 

मला कर राजा नी

 त्याला कर राणी

येउ दे थोडेसे

 त्याच्या डोळा पाणी

ह्यालाही भासुदे 

माहेराची चणचण

करून वडाची पूजा

साजरा करेन मी सण

 

येऊ दे ह्याला पाळी

न पोट ह्याचं दुखु दे

झोपून राहावंसं वाटतं

ह्याला थोडे कळू दे

पाय किती दुखतात 

नि तापासारखी कणकण

करून वडाची पूजा

साजरा करेन मी सण

 

नऊ महिने एक बाळ

 याच्या पोटात येऊ दे

नाकी नऊ कशी येते

 ह्यालाही ते कळू दे

नाही वैतागला गडी

तर हरेल मी काय पण

करून वडाची पूजा

साजरा करेन मी सण

 

कळेल याला का येतो

स्वयंपाकाचा   कंटाळा

हजारो वेळा ती चिकट

कणिक सारखी मळा

नको वाटेल त्याला ती

भांड्यांची खणखण

करुन वडाची पूजा

साजरा करेन मी सण

 

होईन मी जावई

माझा मग थाट 

सून झाल्यावर ह्याची

लागेल पुरती वाट

थांबणार नाही सासरी

मग हा एकही क्षण

करून वडाची पूजा

साजरा करेन मी सण

 

रात्री बेरात्री मी

खुशाल बाहेर पडेल

सातच्या आत घरात

 यायचं याला  म्हणेल

पेटून उठेल ह्याच्या

 रक्ताचा कणनकण

करुन वडाची पूजा 

साजरा करेन मी सण

 

माझा रोल प्ले केला

 की समजेल माझं दुःख

समजून घेईल मग मला 

मिळेल थोडे सुख

साता जन्माची ती सारी

थांबून जाईल वणवण

करुन वडाची पूजा 

साजरा करेन मी सण

………आपणही सांगू या आपल्या सावित्रीला..’मी समजून घेईन तुला आणि देईल सुखाला.. फक्त role तेवढा नको बदलू या..please..

 

(वरील कविता सौ. सविता सतीश मोघे यांची आहे…इतर पात्र काल्पनिक 😊)

…सतीश मोघे

  (कुपी अत्तरी)

संग्राहिका : बिल्वा अकोलकर

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – चित्रकाव्य ☆ – कानवसा – ☆ सुश्री उषा जनर्दन ढगे ☆

सुश्री उषा जनार्दन ढगे

?️?  चित्रकाव्य  ?️?

 ? – कानवसा –  ? ☆ सुश्री उषा जनार्दन ढगे 

विसावली एक पक्षिणी

झाडाच्या एका फांदीवर

काय चालले तिच्या मनांत

कुठे असावे तिचे कोटर..?

कावरे बावरे चित्त तिचे

नजर बावरी दूर दूरवर

वाट पहात असावी ती

पिले उडाली तरी कुठवर..?

बसली आहे तरु शलाकेवर

भवतीच्या निसर्ग परिसरात

परी काहूर माजे मनी तिच्या

काय चाले कोवळ्या अंतरात..?

शुष्क कोरडेपणात मोहवी

हरित पालवीची नक्षी

कुणी पहात होता का तिज

तिच्या एकांताचा साक्षी..?

येतील कधी पिले परतूनी

आशा डोकावी नयनांत

तयां संगे मग घेईल फिरूनी

मोदीत झेप उंच गगनांत..!

चित्र साभार – सुश्री उषा जनार्दन ढगे 

© सुश्री उषा जनार्दन ढगे

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆☆ सार्थक ☆☆ सुश्री साधना प्रफुल्ल सराफ ☆

सुश्री साधना प्रफुल्ल सराफ

? कवितेचा उत्सव ?

सार्थक ☆ सुश्री साधना प्रफुल्ल सराफ 

इंद्रधनुष्याच्या रंगांनी आज

रंगून गेलंय आभाळ

सार्या रंगांनी फेरच

धरलाय आभाळात

आणि मी उडते आहे

त्या रंगांना पकडायला

कधी मला मिळतात

पंख परीचे

कधी  लाभतात

देवदूतांचे!

आणि मग कधी

मी फेर धरते

त्या इंद्रधनुषी

रंगांसवे, तर

कधी इंद्रधनुष्यावरच

स्वार होते, धरुन

रंगांचीच आयाळ

आणि मग परतते

सारे उडते रंग

गोळा करुन कवेत

माझ्या सार्या स्वप्नांच्या

पूर्ततेचं मिळवून सार्थक!

© सुश्री साधना प्रफुल्ल सराफ

संपर्क – 1565, सदाशिव पेठ, ‘लक्ष्मी सदन’, पी. जोग क्लास लेन, पुणे, ४११०३०. मो. 7709014058.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ रंजना जी यांचे साहित्य # 107 – येऊन जा जरा ☆ श्रीमती रंजना मधुकरराव लसणे ☆

श्रीमती रंजना मधुकरराव लसणे 

? कवितेचा उत्सव ?

☆ रंजना जी यांचे साहित्य # 107 – येऊन जा जरा ☆

हा दाह जाळणारा शमवून जा जरा।

ही ओल भावनांची देऊन जा जरा।

 

नाही मुळीच माया माता पिता नसे।

हे बाल्य खेळवाया येऊन जा जरा।

 

नुरलेत त्राण देही वृद्धाश्रमी जरी।

घर आज आश्रयाला ठेऊन जा जरा।

 

झेलून या विषारी नजराच बोचऱ्या।

अबलेस तारणारा होवून जा जरा।

 

भोगीच आज योगी हे मातले अती।

धर्मांध दानवांना ताडून जा जरा।

 

थकलेत राबणारे जोडून हात ही ।

हे पाश सावकारी तोडून जा जरा।

©  रंजना मधुकर लसणे

आखाडा बाळापूर, जिल्हा हिंगोली

9960128105

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ सावित्रीच्या लेकी… ☆ सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे ☆

सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे

? कवितेचा उत्सव ?

☆ सावित्रीच्या लेकी… ☆ सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे☆

आम्ही सावित्रीच्या लेकी,

  जुन्या की नव्या ?

प्रश्न पडतो कधी कधी,

  कशा होत्या त्या या जगी!

 

एक पुराणातील सावित्री,

 सत्यवानाचे प्राण राखी !

दुसरी आधुनिक सावित्री,

  स्त्रियांची ती झाली सखी!

 

होत्या दोन्ही बुद्धिवान स्त्रिया,

 जपून होत्या स्वातंत्र्याला !

एकीने  जोडला  निसर्ग ,

 तर दुसरीने शिक्षणाचा वर्ग!

 

वसा बुद्धी ज्ञान चातुर्याचा ,

 सावित्री जपे सत्यवानासाठी!

वसा ज्योतीबांच्या सावित्रीचा,

 होता स्त्रियांच्या उद्धारासाठी!

 

जुन्यातील चांगले जपू,

 नाविन्याला साथ देऊ!

सावित्रीच्या उतराई होऊ,

 स्त्रीत्वाचा सन्मान करू!

© सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कविता ☆ विजय साहित्य #129 – कातर वेळी…! ☆ कविराज विजय यशवंत सातपुते ☆

कविराज विजय यशवंत सातपुते

? कवितेचा उत्सव # 129 – विजय साहित्य ?

☆ कातर वेळी…! ☆ कविराज विजय यशवंत सातपुते ☆

(दशाक्षरी कविता)

नदी रंगते, कातरवेळी

रविकिरणांच्या, पायघड्या

निरोप घेई,रवी कुणाचा

अंधारतीच्या, विश्वात बड्या…!

 

तरंग हळवे, थाट बडा

पाखरझुंडी, मंथर नाद

सुरावटीला, पाखरगाणी

बघ घरट्याची, आली साद…!

 

नदी किनारी, गोड सावल्या

रती मदनाचा, रंगे खेळ

सहवासाची,मादक धुंदी

हितगुज वारा,घाली मेळ….!

 

कोणी चुकला,कोणी मुकला

युवा वयस्कर, विसावला

नदी किनारी, गोड नजारा

भिरभिरताना, सुखावला…!

 

नाही घडले, विशेष काही

तरंग उठले, सभोवती

मार्ग जाहले,जरा प्रवाही

निरोप समई मनाप्रती..!

 

कातरवेळी, चंद्र चांदणी

ओला दरवळ मनोमनी

निरोप नाही, भेट रवीची

मनपटलावर क्षणोक्षणी…!

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ सरीवर सरी… ☆ सुश्री अरूणा मुल्हेरकर☆

सुश्री अरूणा मुल्हेरकर

? कवितेचा उत्सव ?

☆ सरीवर सरी… ☆ सुश्री अरूणा मुल्हेरकर ☆ 

झांकोळले नभ

आला सोसाट्याचा वारा

गरजती मेघ

कशा कोसळती धारा

 

आल्या सरीवर सरी

वृक्ष वल्लरी भिजती

चिंब चिंब झाले रान

शेते वावरे डोलती

 

ओल्या मातीतला वास

भरे सुगंध श्वासात

वातावरणी गारवा

कुंद कुंद भासे रात

 

आली सागरा भरती

येती लाटांवर लाटा

झाले पाणी चहूकडे

दिसेनाश्या झाल्या वाटा

 

नद्या वाहती दुथडी

उड्या मारती निर्झर

वर्षाराणी नृत्य करी

थुई नाचतो मयूर

 

खिडकीत बसूनिया

झड मुखावरी घेऊ

पावसाचा हा धिंगाणा

डोळे भरूनिया पाहू

 

जाती घाटात पहाया

पावसाळ्याचा नज़ारा

जन ओलेचिंब होती

घेता अंगावरी धारा

 

©  सुश्री अरूणा मुल्हेरकर

डेट्राॅईट (मिशिगन) यू.एस्.ए.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares