Tag: #मराठी-कविता

श्री आशिष  बिवलकर

  चित्रकाव्य  

काहूर…  श्री आशिष  बिवलकर ☆

☆

डोळ्यादेखत त्याला मारतांना,

तिनेच सर्व काही पाहिलं आहे |

असंख्य विचारांच काहूर,

तिच्या मनात माजलं आहे |

*
निशब्द हेच शब्द आहेत,

आज माझ्याकडे फक्त |

पून्हा एकदा नंदनवनात,

सांडले निरपराधांचे रक्त |

*
जात, भाषा, राज्य विचारले नाही,

विचारला फक्त त्यांनी धर्म |

फैरी वर फैरी झाडत गेले,

घडवले हैवानांनी दुष्कर्म |

*

प्रत्येक हिंदूच्या मनात,

आज फक्त प्रचंड चीड आहे |

आमच्याच देशात येऊन,

आम्हालाच खाणारी कीड आहे |

*
बंगाल, केरळ असो वा काश्मीर,

आमचीच केली जात आहे शिकार |

लांगुलचालन आता बस झाले,

संपवायलाच हवा देशद्रोही विकार |

*
अहिंसेचा चरखा कातून,

समस्या कधी सुटत नाही |

सर्जिकल स्ट्राईक शिवाय,

दुसरा पर्याय सुचत नाही |

☆

© श्री आशिष  बिवलकर

बदलापूर

मो 9518942105

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

श्री रवींद्र सोनावणी

 कवितेचा उत्सव 

☆ या अशा नि:शब्द वेळी… ☆ श्री रवींद्र सोनावणी ☆

☆

या अशा निशब्द वेळी, ये प्रिये जवळी जरा

माळू दे केसांत तुझिया, हा सुगंधी मोगरा ||धृ ||

*

त्या निळ्या डोहात दोघे, हरवुनी रंगून जाऊ,

प्रीतीची गाणी अनोख्या, लाजऱ्या छंदात गाऊ,

संभ्रमी पडता जुळावा, भावभोळा अंतरा ||१ ||

*

ओठ हे प्राजक्त देठी, सांग काही बोलले?

का रतीच्या पैंजणाचे घुंगरू झंकारले?

दिलरूबा छेडीत बसली, काय कोणी अप्सरा ||२||

*

चांदणे गाईल तेव्हा, गाऊं दे बागेसरी,

ऐकू दे तुझीया स्वरांची, जीवघेणी बांसरी,

स्पर्शता जुळतील तारा, धुंद वारा बावरा ||३||

☆

© श्री रवींद्र सोनावणी

निवास :  G03, भूमिक दर्शन, गणेश मंदिर रोड, उमिया काॅम्पलेक्स, टिटवाळा पूर्व – ४२१६०५

मो. क्र.८८५०४६२९९३

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सुश्री शीला पतकी 

कवितेचा उत्सव

☆ “आई छे मम्मी…” ☆ सुश्री शीला पतकी ☆

(आदरणीय कवी यशवंत.. यांचे स्मरण करून🙏)

☆

मम्मी म्हणून कोणी आईस हाक मारी

ती हाक येईकानी मजहोय शोककारी

*

नोहेच हाक माते मारी कुणी कुठारी

आई कुणा म्हणू मी मम्मीच दारी दारी

*

ही न्यूनता भाषेची चित्ता सदा विदारी

ती माया तू मराठी केलीस काग परकी

*

जाडे भरडेच लुगडे ते केस बांधलेले

अन भव्य त्या कपाळी ते चंद्र सूर्य कोरलेले

*

सारेच लुप्त आता गाऊन घाली मम्मी

ते केस कापलेले अन गंध ना कपाळी

*

शाळेतून घराला येई भुकेजला मी

मोबाईल हाती म्हणते तू थांब दोन मिनिटे

*

मिनिटात दोन मज पुढे ती ठेवील न्यूडल वाटी

अन रिअलच्या रसाचा लावेल ग्लास ओठी

*

मी पोरंका बिचारा काही पडेना ताटी

तुळशीपुढे आता ती लावे न सांजवाती

*

उष्ट्या तशा मुखाच्याघेईन ती हो पापा

म्हणते आजीसच आताहे हायजिनिक नाही

*

चारा मुखी पिलांच्या चिमणी हळूच देई

गोठ्यात वासराना या चाटतात गाई

*

वात्सल्य हे पशूंचे मी रोज रोज पाही

भित भित माझ्या खोलीत झोपी जाई

*

आई मला हवी तू घे जवळी ना जरागे

आई हवी मला ती मम्मी नकोच बाई!!

☆

© सुश्री शीला पतकी

माजी मुख्याध्यापिका सेवासदन प्रशाला सोलापूर 

मो 8805850279

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सुश्री नीलांबरी शिर्के

  चित्रकाव्य  

विश्वास    सुश्री नीलांबरी शिर्के ☆

☆

काडी काडी जमवून तिने

गाडीवरती घरटे केले

विश्वासाने घरट्यामध्ये

उबवण्यास्तव अंडे ठेवले

*
पाहून मी या विश्वासाला

मनोमनी चकितची जाहले

जपण्यासाठी विश्वासाला

किल्लीला मी अडकवून ठेवले

*
पंख फुटूनी पिल्ले उडतील 

तदनंतर ही हलेल गाडी

माणूस म्हणूनी पक्षासाठी

कृती करू शकते एवढी – – – 

☆

© सुश्री नीलांबरी शिर्के

मो 8149144177

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सुश्री प्राची जोशी

 कवितेचा उत्सव 

☆ फेरे प्रारब्धाचे… ☆ सुश्री प्राची जोशी ☆

☆

निळ्या आसमंती झाली ढगांची दाटी

काळ्याभोर ढगांतूनी सूर्यकिरणे डोकावती – –

*

ढगांनी व्यापलेले हे काळेभोर आकाश

मनावरील मळभ खोलवर उदास – –

*

ढगांतूनी डोकावतो निळा निळा प्रकाश

जणू तो दाखवितो प्रकाशाची वाट – –

*

काळे ढग उन्मळूनी घनघोर बरसती

त्या पावसातल्या उन्हातूनी इंद्रधनुष्य डोकावती – –

*

सप्तरंगी इंद्रधनुष्याची अती तेजस्वी किरणे

पाहताना दिसे मज शिवधनुष्य पेलले रामाने – –

*

निसर्गाच्या लीलांवर असे प्रभुत्व परमेश्वराचे

मानवाच्या हाती उरे खेळ पाहणे किमयांचे – –

*

परमेशाच्या लीला असती अगाध

मानवाच्या बुध्दीला नसे तिथे वाव – –

*

हात धरी रामराया असा अलगद आपला

परमार्थाच्या भवसागरी पार करी प्रपंचनौका – –

*

सागरात दिसे रामनौका अशी दूरवर जाताना

जाणवे खोल मनात रामलक्ष्मण सीतेची व्यथा – –

*

वाटे असे…..

जिथे देव भोगी वनवास तिथे मानवाचे काय

प्रारब्धाचे न चुकले फेरे कुणा मानवा सात जन्मात – –

☆

©  सुश्री प्राची अभय जोशी

मो ९८२२०६५६६६

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

प्रा. सौ. सुमती पवार

 कवितेचा उत्सव 

☆ तिच्या मानसी मी… ☆ प्रा. सौ. सुमती पवार ☆

☆

दुरावा तिचा हा जरा साहतो ना

तिच्या मानसी मी सदा राहतो….

*

तिचे राज्य माझे मनावरती हो

तरी तेच सारे प्रेमाने वाहतो मी

कसे रूप तिचे सावळे आभाळ ते

आभाळाशी जणू आहे माझे नाते…

अशा त्या तिला मी मनी पाहतो

तिच्या मानसी मी सदा राहतो…

*

कशी चाफेकळी सावळीशी छान

बटा ओघळती वेळावते मान

विना शृंगार ती दिसे मेनका हो

मन मोर नाचे केतकी बनी हो

तिची मूर्त अशी हृदी जपता

तिच्या मानसी मी सदा राहतो…

*

तिचा ध्यास माझ्या मिटे पापण्यात

तिला पाहतो मी रात्री चांदण्यात

धुके होऊनी ती लपेटून घेते

अलगद ओठ पहा टेकवते

तिच्या ह्या अदा नि रूपसंपदात

कळेना मला हो स्वप्नी की सत्यात….

☆

© प्रा.सौ.सुमती पवार 

 नाशिक

मो. ९७६३६०५६४२; ईमेल – [email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे

 कवितेचा उत्सव 

☆ “सुख…” ☆  सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे  ☆

☆

मुक्त विहरती कशी पाखरे.. किलबिल किलबिल आकाश भरे

ऐकला परी कुणी कधी का, कलरव त्यांचा उसासे भरे

*

खळखळ झरझर पाणी वाहे, स्वतःच शोधे वाट नि वाहे

दिसले का परि कधी कुणाला. वैतागून ते थांबून राहे

*

वृक्षवेली अन बागा फुलत्या, वाऱ्यासंगे नितचीडोलत्या

दिसल्या का पण कुणा तरी हो, कंटाळून कधी चिडलेल्या त्या

*

राग लोभ अन मोह नि मत्सर, त्यांच्या वाटे कधी न जाती

विश्वच त्यांचे किती वेगळे.. सुख-दु:खाची मुळी न गणती

*

वाटे मजला रोजच त्यांना पहाटेच तो देव भेटतो

षड्रिपू त्यांचे बांधून ठेवून मुक्त तयांना करून जातो

*

आम्ही माणसे पाखंडी किती.. सुखनिधान ते उरी गाडतो

षड्रिपू सारे मुक्त सोडूनी.. सुख शोधत अन वणवण फिरतो

☆

©  सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

 वाचताना वेचलेले 

☆ राम की कृष्ण ? – कवी – अज्ञात  ☆ प्रस्तुती – श्रीमती प्रफुल्ला शेणॉय ☆

☆

कोणीतरी विचारले, मला परवा,

तुला राम हवा की कृष्ण हवा?

मी म्हणाले, किती छान विचारला प्रश्न.

सांगते, कधी मला राम पाहिजे, कधी कृष्ण!

 

रामराया, पोटात घालेल माझी चूक

आणि कृष्ण भागवेल माझी भूक!

 

रात्रीची शांत झोप, रामरायाच देतो.

भूक लागली की कृष्णच आठवतो.

 

कशाचीही भीती वाटली की मला आठवतो, राम!

कष्ट झाले, दुःख झाले की कृष्णाकडेच मिळतो आराम.

 

रक्षण कर! सांगते रामरायालाच.

सुखी ठेव सांगते, मी श्रीकृष्णालाच.

 

बुध्दीचा विवेक रामाशिवाय कोणाकडे मागावा,

व्यवहारातील चतुरपणा कृष्णानीच शिकवावा.

 

सहनशक्ती दे रे, माझ्या रामराया.

कृष्ण बसलाय ना कर्माचे फळ द्यायला.

 

रामाला फक्त शरण जावे वाटते.

कृष्णाशी मात्र बोलावेसे, भांडावेसे वाटते.

 

रामाला क्षमा मागावी,

कृष्णाला भीक मागावी.

 

रामाला स्मरावे,

कृष्णाला जगावे.

 

अभ्यास करताना प्रार्थना राजमणी रामाला!

पायावर उभे राहताना विनवणी, विष्णूला.

 

एकाचे दोन होताना घ्यावे, रामाचे आशीर्वाद.

संसार करताना आवर्जून द्यावा नारायणाला प्रसाद.

 

आरोग्य देणारा राम,

सौंदर्य देणारा कृष्ण.

 

राज्य देणारा राम,

सेना देणारा कृष्ण.

 

बरोबर-चूक सांगतो राम,

चांगले-वाईट सांगणे कृष्णाचे काम.

 

रामाकडे मागावे आई वडिलांचे क्षेम,

कृष्णाकडे मागते मी मित्रांचे प्रेम!

 

पाळण्यात नाव ठेवताना गोविंद घ्या, गोपाळ घ्या.

अंतिम वेळी मात्र रामनाम घ्या.

 

दोघांकडे मागावे तरी काय काय?

ते दोघे हसत बघत आहेत माझ्याकडे,

म्हणत आहेत, अग आम्ही एकच!!

तू फसलीस की काय?

 

म्हणाले, कोण हवा? हा प्रश्नच नाही

मिळू दोघेही, नाहीतर कोणीच नाही.

 

मी रडले आणि म्हणाले, दोघेही रहा माझ्याबरोबर

परत नाही विचारणार हा प्रश्न.

राम का कृष्ण?

परत विचारले जरी

फक्त म्हणेन,

जय जय रामकृष्ण हरी,

जय जय रामकृष्ण हरी.

☆

कवी: अज्ञात

प्रस्तुती :  श्रीमती प्रफुल्ला शेणॉय

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सुश्री दीप्ती कुलकर्णी

 कवितेचा उत्सव 

☆ वसंतोत्सव… ☆ सुश्री दीप्ती कुलकर्णी ☆

(पुरस्कृत कविता)

☆

आला वसंत हा आला

चैतन्याने जो नटला ||धृ||

*

पीतफुले घेऊनिया

बहावाही बहरला

पांथस्थांना सुख द्याया

आनंदाने जो नटला ||१||

*

पुष्पें गुलमोहराला

रक्तवर्णे तळपला

ग्रीष्मासंगे जो फुलला

रस्ता मखमली झाला ||२||

*

पर्णपाचू बहरला

हिरवाई ने सजला

पुष्पांसवे तो रंगला

ग्रीष्मासवे जो दंगला ||३||

*

मोद मना मना झाला

वसंताने तोषविला

कूजनाने वेडावला

गंधांसह रुजविला ||४||

*

आला वसंत हा आला

उत्सवात जणू न्हाला ||

☆

© सुश्री दीप्ती कोदंड कुलकर्णी

कोल्हापूर 

भ्र.९५५२४४८४६१

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈