मराठी साहित्य – वाचतांना वेचलेले ☆ “रामभक्त संत कबीर —…” – कवयित्री : डॉ. वंदना बापट ☆ प्रस्तुती – सुश्री सुनीला वैशंपायन ☆

सुश्री सुनीला वैशंपायन 

 ? वाचतांना वेचलेले ?

☆ “रामभक्त संत कबीर —…” – कवयित्री : डॉ. वंदना बापट ☆ प्रस्तुती – सुश्री सुनीला वैशंपायन ☆

गर्भवती ब्राह्मणी होती आनंदात 

आईपणाची स्वप्ने होती रंगवत 

*
अचानक पतीदेव गेले देवाघरी 

गर्भवती एकटीच पडली संगरी….

*
रामानंद स्वामींच्या दर्शनास गेली

पुत्रवती भव आशीर्वाद पावली

*
काशी तीर्थक्षेत्री पुत्र जन्मा आला

समाज भीतीने कमळपत्री ठेविला….

*
निरू निमा यवन दंपतीस दिसला 

‘अल्लाकी देन’ म्हणून प्रेमे सांभाळिला 

*

निरू निमा होते कुशल विणकर

सवाई विणकर बनला पुत्र कबीर

*

राम भजन रचण्याचा छंद त्यास लागला

भजन गात विणण्यात कबीर रमला….

*
असंख्य ग्रंथ वाचुनी बुद्धिवादी जाहला

अंधश्रद्धा कर्मकांड थोतांड ठरविला

परखड भाषेतून समाज सुधारला….

*
श्लोक नाही, ओवी नाही, आर्या नाही, अभंग नाही

जनहितकारक लेखन केले.. आगळे वेगळे नाव लाभले

*
कबिराचे दोहे म्हणुनी दिगंतरी नावारूपा आले 

कबीर राम रूपी रंगला जन मानसात भक्तिमार्ग जागविला

*
राम राम राम राम नाही दुजा राहिला

भाव भोळा देव भक्तासाठी धावला

*
प्रभू राम विणकामी सहाय्यक जाहला

कहत कबीर सुनो भाई साधू

… मुद्रा मंत्र दोह्याच्या अंती गुंफियेला…

कवयित्री : डॉ. वंदना बापट

प्रस्तुती : सुश्री सुनीला वैशंपायन 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ जगणे व्हावे सोपे… – कवयित्री : सौ. मधुर कुलकर्णी  ☆ प्रस्तुती – सौ. गौरी गाडेकर ☆

सौ. गौरी गाडेकर

📖 वाचताना वेचलेले 📖

☆ जगणे व्हावे सोपे… – कवयित्री : सौ. मधुर कुलकर्णी  ☆ प्रस्तुती – सौ. गौरी गाडेकर

वाटतं कधीतरी एकांत असावा..

आपला श्वास आपणच ऐकावा..

त्या श्वासाचीच नादमधुर लय व्हावी..

जगण्यासाठी काय हो, जराशी उभारी हवी.

*

मन अचानक लाटांवर हेलकावतं..

आयुष्य इथेच थांबावं असंही वाटतं..

त्या लाटा पार करण्याची तयारी हवी..

जगण्यासाठी काय हो, जराशी उभारी हवी.

*

वाटतं जेव्हा सगळं सोडून दूर जावं..

प्रियजनांचं प्रेम त्याक्षणी आठवावं..

त्यांच्यासाठी जगण्याची उर्मी यावी..

जगण्यासाठी काय हो, जराशी उभारी हवी.

*

सूर्य, चंद्र, तारे, निसर्गाला गुरू करावं..

आत दडलेल्या आनंदाला आपणचं शोधावं..

दुःख, आनंद, आशा, निराशेची पायरी चढावी..

जगण्यासाठी काय हो, जराशी उभारी हवी.

*

मन उदास होता, दुसऱ्याचं दुःख स्मरावं..

सर्वसुखी कुणी नाही हे सत्य समजावं..

संतांनाही ना चुकली ही प्रारब्धाची ठेवी..

जगण्यासाठी काय हो, जराशी उभारी हवी.

*

आयुष्य एकदाच मिळतं, भरभरून जगावं..

शक्य असेल ते ओंजळीने देत रहावं..

देण्यातल्या आनंदाची तृप्ती मिळावी..

जगण्यासाठी काय हो, जराशी उभारी हवी.

कवयित्री : सौ मधुर कुलकर्णी

पुणे

प्रस्तुती: सौ. गौरी गाडेकर

संपर्क – 1/602, कैरव, जी. ई. लिंक्स, राम मंदिर रोड, गोरेगाव (पश्चिम), मुंबई 400104.

फोन नं. 9820206306

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ ‘अध्यात्मिक रंग होळीचा…’ – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ अंजली दिलीप गोखले ☆

सौ अंजली दिलीप गोखले

📚 वाचतांना वेचलेले 📚

☆ ‘अध्यात्मिक रंग होळीचा… – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ अंजली दिलीप गोखले ☆

आध्यात्मिक रंग होळीचा 🟥🟧🟨🟩🟦🟪

एक दिवस भगवान कृष्ण मथुरेमधील एका रंगारीकडे गेले आणि त्याला म्हणाले की मलाही सर्वांचे कपडे रंगवायचे आहेत… मला ही एक रंगाची बादली देण्यात यावी… हा रंगारी कृष्णभक्तीत आधीच रंगला होता म्हणुन त्याने एक बादली रंगाची भगवंताला दिली…

ती बादली घेऊन भगवान कृष्ण मथुरेमधील एका चौकात उभे राहिले आणि जोरजोरात ओरडून म्हणू लागले की मी सर्वांची वस्त्रे रंगविण्याचे कार्य करीत आहे. ज्याला आपली वस्त्रे रंगवायची आहेत त्यांनी “फुकट” ही वस्त्रे रंगवुन घ्यावी. कोणताही मोबदला देण्याची गरज नाही… हळु हळु लोकांची गर्दी वाढु लागली. कोणी आपले धोतर… तर कोणी आपली साडी… कोणी आपले उपरणं… तर कोणी आपला सदरा देण्यास सुरवात केली. प्रत्येकाने आपला आवडता रंग निवडला. कोणी लाल… तर कोणी पिवळा… कोणी निळा तर कोणी गुलाबी… भगवंत प्रत्येकाची वस्त्रे बादलीत टाकत होता आणि ज्याला जो रंग हवा त्याच रंगात रंगवुनही देत होता.

असे करता करता संध्याकाळ झाली आणि लोकांची गर्दी कमी होण्यास सुरवात झाली. भगवान कृष्ण आपली बादली उचलुन निघणारच होते तेवढ्यात एक अत्यंत साधा पोषाख केलेला माणुस भगवंतासमोर हात जोडुन अत्यंत नम्रपणे उभा राहिला. तो म्हणाला माझे ही एक वस्त्र रंगवुन हवे आहे. भगवंताने पुन्हा रंगाची बादली खाली ठेवली आणि त्याला म्हणाले, दे तुझे वस्त्र… कोणत्या रंगात रंगवून हवे आहे…? ? तो साधा वाटणारा व्यक्ती म्हणाला… त्याच रंगात रंगवून दे जो रंग या बादलीत आहे. अरे कृष्णा… हे भगवंता… सकाळपासून संध्याकाळपर्यंत मी बघतो आहे की तुझ्याजवळ बादली एकच आहे पण या बादलीमधून तू सर्व वेगवेगळे रंग काढतो आहेस. ज्याची जशी इच्छा तसा तुझा रंग… पण मला मात्र रंग तुझ्या इच्छेचा हवा आहे.

… कारण कदाचित माझा रंग हा स्वार्थाचा असेल पण तुझा रंग निःस्वार्थाचा आहे… माझा रंग अहंकाराच्या पुर्ततेचा असेल पण तुझा रंग समर्पणाचा आणि भक्तिचा आहे… माझा रंग व्यवहारिक आनंदाचा असेल पण तुझा रंग तर चैतन्याच्या अनुभूतीचा आहे…. म्हणून “जशी तुझी मर्जी तशीच माझी इच्छा”… तुझ्याशिवाय माझे काय अस्तित्व… तू आहेस तरच मी आहे, तु नाही तर मी नाहीच… म्हणून संतांनी लिहिले की….

उसी रंग में रहना रे बंदे,

उसी रंग में रंगना….

जिस रंग में परमेश्वर राखे,

उसी रंग में रंगना….! ! !

लेखक : अज्ञात 

संग्रहिका : सौ. अंजली दिलीप गोखले 

मोबाईल नंबर 8482939011

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ ‘हुशार भारतीय …’ –  लेखक – अज्ञात ☆ प्रस्तुती – श्री अमोल अनंत केळकर ☆

श्री अमोल अनंत केळकर

 

? वाचताना वेचलेले ?

☆ ‘हुशार भारतीय …’ –  लेखक – अज्ञात ☆ प्रस्तुती – श्री अमोल अनंत केळकर ☆

हुशार भारतीय…

दात घासतात ”कोलगेट” ने

दाढी करतात जिलेट’ ने

आंघोळ करतात पीयर्स’ ने

दाढी झाल्यानंतर लावतात ओल्ड स्पाइस

शर्ट घालतात ॲलन सोलीचा

पॅन्ट घालतात ‘लेविस‘ची

खातात मॅगी‘ आणि

पितात ‘ नेस कॅफे

टीव्ही पाहतात सोनीचा‘ 

मोबाईल असतो वोडाफोन चा

गॉगल घालतात ‘रे बॅन चा

वेळ बघतात रॅडो‘ वर

प्रवास करतात ‘टोयोटा‘ गाडीतून

कॉम्प्युटर वापरतात ‘ॲपल चा 

बाजूला कोक ‘ ची बाटली ठेवतात.

सकाळचे जेवण असतं ” मॅकडोनाल्ड‘ मध्ये,

पिझ्झा’ विकत घेतात ‘डोमिनोज ‘ मधून,

जॉनी वॉकर ‘ आणि शिवास रिगल ‘ पितात.

शॉपिंग करतात ‘ॲमेझॉन‘ वर

अन्… ,

अन्… मग प्रश्न विचारतात….

भारतीय रुपया डॉलरच्या तुलनेत का घसरतोय? “

बाबांनो, आपला पैसा देशात तयार होणाऱ्या उत्पादनासाठी वापरा आणि मग रुपयाची किंमत पहा

यासाठी स्वदेशी उत्पादन वापरा आणि रुपया बळकट करा

सर्व हुशार भारतीयांसाठी डोळ्यात झणझणीत अंजन घालणारा लेख.

– – म्हणून भारताला अधिकाधिक नवे उद्योजक हवे आहेत🙏🙏

लेखक : अज्ञात 

प्रस्तुती :श्री. अमोल केळकर

बेलापूर, नवी मुंबई, मो ९८१९८३०७७९

poetrymazi.blogspot.in, 

kelkaramol.blogspot.com  

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ कर्माचे मूलतत्व…  लेखक – अज्ञात ☆ संग्राहक – सुश्री कालिंदी नवाथे ☆

📚 वाचताना वेचलेले 📖

☆ कर्माचे मूलतत्व…  लेखक – अज्ञात ☆ संग्राहक – सुश्री कालिंदी नवाथे ☆

मी पवित्र संगमात बुडी मारली आणि त्या त्रिवेणी नदीला विचारले, “माझी पापं जमा करुन घेतली का? “

नदीने उत्तर दिले, “होय. “

मी विचारले, “तुम्ही त्यांचे काय करणार? “

त्रिवेणी नदी खुद्कन हसली, “ती ठेवून घ्यायला मी काय वेडी आहे का? मी ती समुद्रात सोडून देणार. “

उत्सुकतेनं मी समुद्राकडे जाऊन त्याला विचारले, “माझी पापं त्रिवेणीकडून मिळाली का? “

समुद्राने उत्तर दिले, “होय. “

मी विचारले, “तुम्ही त्यांचे काय करणार? “

समुद्र हसला, “मी वेडा आहे का ती ठेवून घ्यायला? मी ती ढगांमध्ये जमा करणार. “

मी ढगांकडे गेलो आणि विचारले, “तुम्हाला समुद्राकडून माझी पापं मिळाली का? “

ढगांनी उत्तर दिले, “होय. “

मी विचारले, “तुम्ही त्याचं काय करणार? “

ढग कुजबुजले, “आम्ही वेडे आहोत काय ती ठेवायला? आम्ही त्यांचा पावसासारखा खाली वर्षाव करु. “

मी विचारले, “कुणावर? “

ढग खट्याळपणे हसले, “तुझ्यावरच, अर्थातच. “

मला अचानक जाणीव झाली की: आपण कुठेही असू, कर्म आपल्या मागोमाग येते. ही सृष्टी आपल्याला आठवण करून देते की नीतिमान रहा आणि चांगले वर्तन करा, कारण आपले कर्म शेवटी आपल्याकडे परतते.

माझ्या स्नेहीजनांनो, हे कर्माचे खरे सार आहे.

 रामकृष्णहरि 

लेखक : अज्ञात 

संग्राहिका : सुश्री कालिंदी नवाथे 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ “अर्धांगिनी…” – कवी : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – श्री सुनीत मुळे ☆

श्री सुनीत मुळे

📚 वाचताना वेचलेले 📖

अर्धांगिनी…” – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – श्री सुनीत मुळे

जीवनसाथी झाली ती पत्नी म्हणून आली

तिचे घर सोडून ती या घरची झाली 

माझे घर तिचे म्हणून सहज तिने सावरले

पण माहेरच्या आठवणींचे किती हुंदके तिने आवरले,

…….. हे मला कधी कळलेच नाही!

*

स्वत:ची आवड, स्वत:ची स्वप्ने बाजूला ठेवली

माझी स्वप्ने, माझी आवड मात्र जपत गेली

तिचीही काही स्वप्ने असतील

तिच्याही काही आवडी असतील,

……. हे मी कधी विचारलेच नाही!

*

नवीन रुचकर पदार्थ अनेकदा चाखले

कौतुकाचे बोल मात्र मी हातचे राखले

क्वचीत काही करपले तर लगेच नाव ठेवले

पण ते करताना तिने कीती चटके सोसले

…….. हे मला कधी जाणवलेच नाही!

*

मी चार पैसे कमावले, तिने दोन वाचवले

माझ्या नकळत भविष्यासाठी साठवले

मी घर चालवतो, ती सांभाळते 

चालवण्यापेक्षा सांभाळणे कठीण असते

…….. हे मला कधी समजलेच नाही!

*

मी म्हणालो, मुले मोठी झाली, मार्गी लागली

ती म्हणाली, हो चांगली निघाली बापावर गेली

आपल्या संस्कारांमुळे चांगली वागू लागली

पण त्यांना घडविताना ती किती रात्र जागली

….. हे कधी मला उमजलेच नाही!

*

अशीच वर्षे सरत गेली

कोणाला काय हवं नको सारं बघत गेली

अर्धांगिनी म्हणून आयुष्यभर सोबत ती अशीच रहावी

पण तिच्या ऋणांची परतफेड कशी करावी

……. हे मला कधी जमलेच नाही!

(अर्धांगिनी समजायला खूप वेळ लागतो.. ज्या वेळी समजते त्यावेळी वेळ निघून गेलेली असेल.)  

कवी : अज्ञात

प्रस्तुती : श्री सुनीत मुळे 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ “फुले…” – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ. शोभा जोशी ☆

सुश्री शोभा जोशी 

? वाचताना वेचलेले ?

☆ “फुले…” – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ. शोभा जोशी ☆

किती छान लिहिले आहे फुलांविषयी. केवढी क्रियापदे की विशेषणे… कमाल आहे आणि प्रत्येक गोष्ट पटते!

फुले माळावी मोगर्‍याची

फुले वेचावी पारिजातकाची

फुले जपावी बकुळीची

फुले दरवळावी चाफ्याची

फुले खुलावी गुलाबाची

फुले वाहावी अनंताची

फुले बहरावी बहाव्याची

फुले घमघमावी रातराणीची

फुले फुलावी कमळाची

फुले रंगावी जास्वंदाची

फुले झुलावी मधुमालतीची

फुले भरावी केळ्याची

फुले मोहरावी आंब्याची

फुले ओघळावी बुट्ट्याची

फुले दिखावी बोगनवेलीची

फुले स्मरावी बाभळीची

फुले लाघवी अबोलीची

फुले निगर्वी गोकर्णीची

फुले उधळावी झेंडूची

फुले तोलावी केशराची

फुले उमलावी ब्रम्हकमळाची

फुले निरखावी कृष्णकमळाची!

कवी / लेखक : अज्ञात 

प्रस्तुती: श्रीमती शोभा जोशी

मो ९४२२३१९९६२ 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ “पु. ल. आणि वारा…” – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ. शोभा जोशी ☆

सुश्री शोभा जोशी 

? वाचताना वेचलेले ?

☆ “पु. ल. आणि वारा…” – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ. शोभा जोशी ☆

…. पुलंचा हजरजबाबीपणा, उत्स्फूर्तता किती अफाट होती ह्याची एक झलक…

१९६०-६१ आसपास कधीतरी वसंत सबनीस यांनी पुलंची एक जाहीर मुलाखत घेतली होती.. त्यातील संवाद पाहा:

वसंत सबनीस : आजपर्यंत तुम्ही भावगीत गायक, शिक्षक, नट, संगीत दिग्दर्शक, नाट्य दिग्दर्शक, प्राध्यापक, पटकथाकार आणि साहित्यिक यांच्या वरातीत सामील झाला होता. हीच ‘वरात’ तुम्ही आता ‘वाऱ्यावर’ सोडली आहे हे खरं आहे काय?

पुलं : “वाऱ्याचीच गोष्ट काढलीत म्हणून सांगतो…”

“भावगीत गायक झालो तो काळ ‘वारा फोफावला’ चा होता…!”

“नट झालो नसतो तर ‘वारावर’ जेवायची पाळी आली असती…”

“शिक्षक झालो त्यावेळी ध्येयवादाचा ‘वारा प्यायलो’ होतो…”

“संगीत दिग्दर्शक झालो त्यावेळी पेटीत ‘वारा भरून’ सूर काढत होतो…”

“नाट्य दिग्दर्शक झालो त्यावेळी बेकार ‘आ-वारा’ होतो…”

“प्राध्यापक झालो तेव्हा विद्वत्तेचा ‘वारा अंगावरून गेला’ होता…”

“पटकथा लिहिल्या त्या ‘वाऱ्यावर उडून’ गेल्या…”

“नुसताच साहित्यिक झालो असतो तर कुणी ‘वाऱ्याला उभं नसतं राहिलं…!”

“ही सर्व सोंगं करतांना फक्त एकच खबरदारी घेतली. ती म्हणजे ‘कानात वारं शिरू न देण्याची…!

“आयुष्यात अनेक प्रकारच्या ‘वाऱ्यांतून हिंडलो. ’ त्यातून जे जिवंत कण डोळ्यात गेले ते साठवले आणि त्यांची आता ‘वरात’ काढली…!”

“लोक हसतात… माझ्या डोळ्यात आतल्या आत कृतज्ञतेचं पाणी येतं आणि म्हणूनच अंगाला अहंकाराचा ‘वारा लागत’ नाही!”

 वा राव !

पुलंना उभा महाराष्ट्र साष्टांग दंडवत घालतो ते उगीच नाही !

लेखक : अज्ञात

प्रस्तुती: श्रीमती शोभा जोशी

मो ९४२२३१९९६२ 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ “३६ आणि ६३” – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ. स्मिता सुहास पंडित ☆

सौ. स्मिता सुहास पंडित

? वाचताना वेचलेले ?

☆ “३६ आणि ६३…” –  लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ. स्मिता सुहास पंडित 

हे दोन अंक शिकवतात जीवनातील सत्य स्वरूप…..

३६ आकड्याचा विचार केला तर, तीन आणि सहा दोन्ही आकडे एकमेकांकडे पहात नाहीत. दोघेही टाईट पणाने पाठीला पाठ लावून उभी आहेत. एकमेकांचं तोंडही पहात नाहीत.

त्याप्रमाणे माणसांच असतं. छत्तीसचा आकडा हा चाळिशीच्या आतला आहे. म्हणून चाळीशीच्या आत माणूस सुद्धा अहंकाराने, ताकदीने, पैशाने, परिपक्व असल्यामुळे तो नेहमीच अहंकारी असतो. कमीपणा घेत नाही. मला गरज नाही, मी त्याचं तोंड पाहणार नाही, असे शब्द त्याच्या तोंडात असतात. सख्ये भाऊ पक्के वैरी होतात. आणि हातात हात न घेता पाठीला पाठ लावतात.

आता ६३ आकडा पहा.

या आकड्याने साठी ओलांडल्या मुळे आता हे दोघेही नम्र झालेत. दोन्ही आकडे एकमेकांकडे पाहतात. हातात हात घेतात. एकमेकाला आलिंगन देतात. माणसाचं असंच असतं, एकदा साठी ओलांडली की, नम्र होतो. कारण ना ताकद, ना तारुण्य, ना पैसा, ना सत्ता, काहीच राहत नाही. म्हणून हा नम्र होतो. तुम्ही पहा, माणूस तरुणपणी बालपण विसरतो, लग्न झाल्यावर आई वडिलांना विसरतो, मुलं झाल्यावर भावांना विसरतो, पैसा आला की आपले नातेवाईक विसरतो, आणि म्हातारपणी, जेवढ्यांना विसरला होता त्यांची आठवण काढत बसतो.

६३ च्या या आकड्याप्रमाणेच संयम राखणे हा आयुष्यातला फार मोठा गुण आहे. कारण एक चांगला विचार अनेक वाईट विचारांना नाहीसा करतो.

वयाने कोणी कितीही लहान मोठा असु देत. वास्तवात तोच मोठा असतो, ज्याच्या मनात सर्वासाठी प्रेम, स्नेह व आदर असतो. आयुष्यात तुमच्या सगळ्या अडचणी सोडवू शकेल अशी व्यक्ती शोधू नका. तर, , तुम्हाला कोणत्याही अडचणीत एकटे सोडणार नाही अशी व्यक्ती शोधा… !!

 

लेखक : अज्ञात 

प्रस्तुती : सौ. स्मिता सुहास पंडित 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ ‘घर …. घरातलं.. आणि मनातलं…’ – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ अंजली दिलीप गोखले ☆

सौ अंजली दिलीप गोखले

📚 वाचतांना वेचलेले 📚

☆ ‘घर …. घरातलं.. आणि मनातलं – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ अंजली दिलीप गोखले ☆

मी घर बांधतो घरासारखं आणि हा पक्षी माझ्याच घराच्या व्हरांड्यात लोंबत्या वायरवर घर बांधतोय त्याच्या मनासारखं…

मी विचारलं त्याला, “बाबारे, ना तुझ्या नावाचा सातबारा, ना तुझ्या नावाचं मुखत्यारपत्र.. ”

तर म्हणतो कसा, “अरे सोपं असतं का कुणाच्या घरात जागा करणं आणि कुणाच्या मनात घर करणं”…

माझं घर तर काड्यांचं आहे. तुझं घर सिमेंटचं आहे.. ”

… नात्यांची घट्ट वीण, विणत गेली नाही, तर माडीचं घरसुद्धा काडीमोलाचं असतं..

मला आधी वाटायचं माझ्यामुळेच त्या पक्ष्यांचं घर झालं.

आता वाटतंय त्याच्यामुळेच माझं विचारांचं प्लास्टर पक्क झालं.

आता त्याचा चिवचिवाट माझ्यासाठी पसायदान असते.

तो डोळे झाकून घरट्यात बसला की समाधिस्त आणि समृद्ध वाटतो.

त्या पक्षाने शिकवलं मला… एका घराची दोन घरं होण्यापेक्षा घरात घर करुन राहाणं आणि दुसऱ्याच्या मनात घर करुन राहाणं कधीही चांगलं…

लेखक : अज्ञात 

संग्रहिका : सौ. अंजली दिलीप गोखले 

मोबाईल नंबर 8482939011

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares