📚 वाचताना वेचलेले 📖
☆ कर्माचे मूलतत्व… लेखक – अज्ञात ☆ संग्राहक – सुश्री कालिंदी नवाथे ☆
मी पवित्र संगमात बुडी मारली आणि त्या त्रिवेणी नदीला विचारले, “माझी पापं जमा करुन घेतली का? “
नदीने उत्तर दिले, “होय. “
मी विचारले, “तुम्ही त्यांचे काय करणार? “
त्रिवेणी नदी खुद्कन हसली, “ती ठेवून घ्यायला मी काय वेडी आहे का? मी ती समुद्रात सोडून देणार. “
उत्सुकतेनं मी समुद्राकडे जाऊन त्याला विचारले, “माझी पापं त्रिवेणीकडून मिळाली का? “
समुद्राने उत्तर दिले, “होय. “
मी विचारले, “तुम्ही त्यांचे काय करणार? “
समुद्र हसला, “मी वेडा आहे का ती ठेवून घ्यायला? मी ती ढगांमध्ये जमा करणार. “
मी ढगांकडे गेलो आणि विचारले, “तुम्हाला समुद्राकडून माझी पापं मिळाली का? “
ढगांनी उत्तर दिले, “होय. “
मी विचारले, “तुम्ही त्याचं काय करणार? “
ढग कुजबुजले, “आम्ही वेडे आहोत काय ती ठेवायला? आम्ही त्यांचा पावसासारखा खाली वर्षाव करु. “
मी विचारले, “कुणावर? “
ढग खट्याळपणे हसले, “तुझ्यावरच, अर्थातच. “
मला अचानक जाणीव झाली की: आपण कुठेही असू, कर्म आपल्या मागोमाग येते. ही सृष्टी आपल्याला आठवण करून देते की नीतिमान रहा आणि चांगले वर्तन करा, कारण आपले कर्म शेवटी आपल्याकडे परतते.
माझ्या स्नेहीजनांनो, हे कर्माचे खरे सार आहे.
रामकृष्णहरि
लेखक : अज्ञात
संग्राहिका : सुश्री कालिंदी नवाथे
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
