डॉ.सोनिया कस्तुरे
चित्रकाव्य
– “ऊसतोड सखी…” – ☆ डॉ.सोनिया कस्तुरे ☆
☆
गारठल्या रात्रीला । स्वेटरची साथ होती.
गरम जेवण उरकून । बेडवर गेली झोपी
☆
मधाळ स्वप्नी रमता । पहाट प्रहर आली
घुंगरु निनादाने । नकळत जागी झाली
☆
हळूच उठून मग । खिडकीपाशी गेली
ऊसतोड सखी । बैलगाडीत दिसली.
☆
फाटलेले पातळ । गारठा झेलत होती
अंग दूमडून । थंडीशी झुंजत होती.
☆
वाळलेला देह तिचा । चेहरा काळवंडला
कडब्यासम शरीर । नवजात चिकटलेला
☆
स्तनाग्र चोकत शिशू । निपचित पडलेला
दूध कसे पुरेल । आईचा देह वटलेला
☆
ती सद्गदित होते । गाडी धुक्यात हरवते.
खिडकीतून गजाआड । वाकून पाहाते.
☆
अस्वस्थ होऊन । पुन्हा पलंगावर येते
पांघरुणात शिरताना । रडवेली होते.
☆
“थोडं झोप” म्हणत । पती कुस बदलतो
मिठित शिरुन । बोचरी थंडी अनुभतो.
☆
© डॉ.सोनिया कस्तुरे
विश्रामबाग, जि. सांगली
भ्रमणध्वनी:- 9326818354
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
