Tag: #मराठी-कविता

सुश्री नीलांबरी शिर्के

प्रा. भरत खैरकर

 कवितेचा उत्सव 

☆ ते… ☆ प्रा. भरत खैरकर ☆

☆

ते आराखडे नवे आखीत आहे

तळवे वेळोवेळी चाखीत आहे.

*

‘होईल उध्दार मागुनी तुमचा ‘

ज्योतिष्याचे हे भाकीत आहे.

*

माणसाला न ज्यांच्या ठायी निवारा

हाय! दगडापुढे ते वाकीत आहे.

*

मिळाला न ज्यांना जीवनात कैफ

डुंबले रात्रंदिन ते साकीत आहे.

*

उलटेच सारे व्यवहार येथे

शेत कुंपणाला राखीत आहे.

*

कुणाचे तेल अन् दट्ट्या  कुणाचा?

आपापली सारे माखीत आहे.

*

मोक्याच्या ठिकाणी फाटलेच वस्त्र

ठेवून हात आता झाकीत आहे.

☆ 

© प्रा. भरत खैरकर

संपर्क – बी १/७, काकडे पार्क, तानाजी नगर, चिंचवड, पुणे ३३. मो.  ९८८१६१५३२९

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सौ राधिका भांडारकर

 कवितेचा उत्सव 

☆ “चैतन्याचे गमक…” ☆ सौ राधिका भांडारकर ☆

(पादाकुलक वृत्त)

☆

 फांदी वरती पक्षी गातो

मधुर स्वरांनी मना झुलवतो

रूप पाहुनी सुंदर त्याचे

चैतन्याचे गमक वाटतो ॥१॥

 *

धवल लाट ती येत किनारी

शुष्क वालुका ओली करते

स्पर्श तिचा तो पदास होता

आनंदाची लहर दाटते ॥२॥

 *

एकच तारा तो आभाळी

बेचैन मना धीर वाटतो

सांगावे की गुपित तयाला

अंतर्यामी दीप लागतो ॥३॥

 *

रानफूल ते गवतावरचे

स्वच्छंद कसे छानच झुलते

चिंता नसते त्या सुकण्याची

असेच जगणे ऊर्जित करते ॥४॥

 *

क्षितिजावरती भास्कर जातो

पहाट येण्या पुन्हा उद्याची

ऋतुचक्र असे हे सृष्टीचे

जाण मेख ही चैतन्याची.॥

☆

© सौ. राधिका भांडारकर

ई ८०५ रोहन तरंग, वाकड पुणे ४११०५७

मो. ९४२१५२३६६९

[email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सौ. उज्ज्वला केळकर

 मनमंजुषेतून 

☆ प्रिय बाबा… कवयित्री : सुश्री वंदना श्रीवास्तव ☆ भावानुवाद – सौ. उज्ज्वला केळकर ☆

मूळ हिन्दी कविता लिंक >> हिन्दी साहित्य – कविता ☆ ओ मेरे जनक… ☆ सुश्री वंदना श्रीवास्तव ☆

☆

प्रिय बाबा,

तू पुन्हा मला 

चिमणी म्हणालास.

मला आठवण आहे,

जेव्हा मी छोटीशी चिमणी होते,

अंगणात नाचत, बागडत होते, तेव्हा

तू मला आपल्या मांडीवर बसवून

आकाशाकडे बोट दाखवत 

म्हणाला होतास,

तुला उडायचं आहे.

हे अनंत आकाश तुझं आहे. ,

अनंत उड्डाणासाठी.

तेव्हा माझे डोळे लकाकले होते.

माझे पंख उत्साहाने फडफडले होते

पण, तेव्हा मला कुठे माहीत होते 

की मी पंख पसरून उडण्याचा प्रयत्न करेन,

त्या अनंत आकाशात,

तेव्हा माझ्याभोवती तू कुंपण घालशील 

माझे पंख थोडेसे खुडशील 

शाळेत पोपटपंची केलेलं

मी फटाफटा बोलत होते 

शाळेत शिकवलेल्या कविता 

लचकत, मुरडत गात होते, तेव्हा,

तू मुग्ध होत होतास.

माझ्या विद्वत्तेवर आणि असामान्यत्वावर 

पण जेव्हा मी,

माझे स्वत:चे शब्द बोलण्याची इच्छा धरली,

त्या ठरीव परिभाषेला बाजूला सारून,

माझी वाक्ये बोलू लागले,

तेव्हा तू गुपचुप माझी जीभच कातरलीस 

माझ्या शब्दकोषातील किती पाने फाडून टाकलीस 

तो तूच होतास ना! माझ्यावर खूप खूश होतास आधी 

मग आपला ‘कोहिनूर’ मूल्यांकनासाठी 

दुसर्‍यांकडे का सोपवलास? 

ज्यांनी माझं मनोबल आतपर्यंत तोडलं.

आता जर ‘चिमणी’ म्हणून बोलवायचं असेल,

तर कान टोचण्याच्या वेळी,

हा मंत्रही कानात पुटपुट की 

चुकीचं ऐकून मी गप्प बसू नये.

डोळ्यात काजळाबरोबर 

स्वप्न बघण्याची हिंमतही भर.

कवटाळताना मला इतकं साहस दे की 

त्यांना पूर्ण करण्याची जिद्द मी दाखवू शकेन 

इतका आत्मसन्मान भर माझ्यात, की

जे आहे, जशी आहे, तशीच बनून राहू शकेन.

इतकं करू शकलास बाबा,

तरच मला ‘चिमणी’ म्हणून हाक मार.

तरच मला ‘चिमणी’ म्हणून हाक मार… 

—–

मूळ कविता – ओ मेरे जनक

मूळ कवयित्री – सुश्री वंदना श्रीवास्तव 

संपर्क – नवी मुंबई महाराष्ट्र; ई मेल- vandana [email protected]

भावानुवाद – सौ. उज्ज्वला केळकर

संपर्क – निलगिरी, सी-५ , बिल्डिंग नं २९, ०-३  सेक्टर – ५, सी. बी. डी. –  नवी मुंबई , पिन – ४००६१४ महाराष्ट्र

मो.  836 925 2454, email-id – [email protected] 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

📖 वाचताना वेचलेले 📖

☆ महिला मुक्ती… कवी : श्री अनिल दाणी ☆ प्रस्तुती : श्री मिलिंद जांबोटकर ☆

☆

चिरायू होवो जागतिक महिला दिन !

पण खेदाने म्हणावे लागते

महिला मुक्तीचं शिखर अजून खूप दूर आहे.

त्याची वाट काटेरी व बिकट आहे

आजही संस्कृती रक्षकांच्या गराड्यात सापडलेली

धर्म, रुढी, परंपरेने ग्रासलेली

समाज बंधनात अडकलेली

गर्भलिंगचिकित्सेमध्ये मुलगी असल्याचे निष्पन्न झाल्यास भ्रूणहत्येचा बळी ठरलेली ती

मुलगी झाली म्हणून जाचाला, त्रासाला सामोरी जाणारी अभागी माता ती

स्त्री म्हणून जन्मापासून दुय्यम स्थानाचा शाप लाभलेली ती

तारुण्यात पदार्पण करताच

चहू बाजूने तिच्यावर पडणारी

कामांधांची वखवखलेली नजर

त्यामुळे ओशाळं झालेलं तिचं मन, शरीर

दोन चिमुरड्यांवर शाळेत शिपायांकडून झालेले अमानुष अत्याचार

एस टी बसमध्ये नराधमाने केलेला बलात्कार

तिने आरडाओरडा केला नाही म्हणून तो सहमतीने केलेला संभोग होता,

असा वकिलाने कोर्टात केलेला उद्वेगजनक युक्तिवाद

मंत्र्याने त्याला केलेलं पूरक विधान

19 वर्षाच्या तरुणाने 35 वर्षाच्या महिलेवर केलेला अत्याचार

व चाकूने तिच्या शरीरावर केलेले अमानुष वार

रेल्वे स्थानकात, एकांतात केले जाणारे सामुहिक बलात्कार

म्हातारपणी पंधरा वर्षाच्या नातीचा सांभाळ करणे पुढे शक्य नाही म्हणून नात्यातील तिच्यापेक्षा वयाने खूप मोठ्या व्यक्तीशी लावून दिलेलं लग्न व दोन लाखात केलेली तिची विक्री

कधी वडिलांच्या, आप्तेष्टांच्या वासनेची झालेली बळी

स्त्री म्हणून विविध स्तरांवर होणारी तिची मानसिक गळचेपी

यावर मलमपट्टी करण्यासाठी दरवर्षी साजरा केला जाणारा महिलादिन !

म्हणून मनात आलेले हे विद्रोही विचार

या दिवशी तिला, दिल्या गेलेल्या फुलांच्या पाकळ्यांनादेखील काटे असल्याची भीती वाटते, दडलेला कामवासनेचा दुर्गंध येतो.

तिच्या अमानुष अंधाराचे जाळे लवकर नष्ट व्हावे व तिला निर्भयतेने व्यापलेले मोकळे आकाश मिळावे ही शुभेच्छा !

☆

कवी: श्री. अनिल दाणी

प्रस्तुती: श्री. मिलिंद जांबोटकर

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सौ.ज्योत्स्ना तानवडे

 कवितेचा उत्सव 

☆ गझल… ☆ सौ.ज्योत्स्ना तानवडे ☆

(आम्ही सिध्द लेखिका संस्था, राज्यस्तरीय गझल लेखन स्पर्धा २०२५. वर्ष तिसरे उत्तेजनार्थ पुरस्कार प्राप्त कविता )

(मात्रा वृत्त — अनलज्वाला – ८|८|८)

☆

किती अपेक्षा जगाकडुन या करतो आपण

थट्टेचा मग विषय जगाचा बनतो आपण

*

खरे नि खोटे पुरते माहित नसते तरिही

अर्ध्या हळकुंडाने पिवळे दिसतो आपण

*

झाड वाढते सहा ऋतूंची लहर सोसुनी

फक्त उत्सवी वसंत वैभव पुजतो आपण

*

बोलण्यातला अर्थ चुकीचा का लावावा

अर्थपूर्ण ती विरामचिन्हे पुसतो आपण

*

सुखदुःखाचा मेळ गुंफिते नियती अविरत

फक्त सुखाच्या पाठीमागे पळतो आपण

☆

© सौ.ज्योत्स्ना तानवडे

वारजे, पुणे.५८

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सौ. ज्योती कुळकर्णी 

 कवितेचा उत्सव 

☆ फुललेला निसर्ग… ☆ सौ. ज्योती कुळकर्णी ☆  

☆

फुललीस तू अबोली फुलण्यात बोललेली

वाटे मला असे की गजऱ्यास माळलेली

*

चाफा अबोल रुसला बोले अबोल गझला

प्राजक्त फार भुलला भुलला म्हणून फुलला

*

पाहून मोगऱ्याला नाते मनात फुलले

त्याचा सुगंध घेता मन हे खरेच भुलले

*

हा चंद्र पौर्णिमेचा झुलवेल चांदण्याला

फुलवून रातराणी प्रेमात गंध भरला

*

पाहून दृश्य असले तो मात्र शांत आहे

उंबर असा कसा हा वैराग्य त्यास आहे

 ☆

© सौ. ज्योती कुळकर्णी

अकोला

मोबा. नं. ९८२२१०९६२४

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

सौ.उज्वला सुहास सहस्त्रबुद्धे

  कवितेचा उत्सव  

☆ सखी कवितेस… ☆ सौ.उज्वला सुहास सहस्त्रबुद्धे ☆

(मुक्त छंद)

☆

कविते, तू आहेस तरी कोण ?

माझ्या भावना जाग्या करून

मुक्त करणारी सखी?

तू आहेस म्हणून तर मी जगतेय!

तुझा हात धरून हळुवार फिरतेय

*

सखी कविते, तूच माझी

जीवनदायिनी आहेस!

तूच माझे अस्तित्व टिकवलेस!

मी उन्मळून गेले तेव्हा,

तूच मला सावरलेस!

सखी कविते, तू आहेस अथांग!

लपतेस तू अंतरंगात !

भावनांचा कल्लोळ करताना,

घेतेस शब्दांचा आधार!

तुझे वर्णन मी काय करणार?

सखे, तू तर जीवनाधार!

मनाच्या अथांग सागरी तरंगतेस

 अन् माणिक मोत्यासारखी

येतेस!

माझ्या लेखणीत,

सजीव जीव बनून!

☆

© सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे

☆ || आई कळली सगळी || ☆ म. ना. दे. (श्री मयुरेश देशपांडे) ☆

☆

चूल मांडली वेगळी, मजा वाटली आगळी

दिसा माग दिस गेले, आई कळली सगळी

*

खूणा सांगती भाजल्या, खस्ता केवढ्या खालल्या

तिने मारता फुंकर, थंड कातडी सोलल्या

*

किती कमवावे तरी, काही हिशेब लागेना

धुंडाळले डबे सारे, भूक त्यानेही भागेना

*

कशी जपू नातीगोती, अडसर कुंपणाचा

तिच्या पदराचा झेंडा, साज होतो अंगणाचा

*

जेव्हा थोडे आईपण, आले माझ्या खांद्यावर

झाला चेहरा मळका, थांबल्याने बांद्यावर

☆

कवी : म. ना. देशपांडे

(होरापंडीत मयुरेश देशपांडे)

+९१ ८९७५३ १२०५९ 

https://www.facebook.com/majhyaoli/ 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈