Marathi Kavita
कवितेचा उत्सव
☆ माती… ☆ कवी मधुकर केचे ☆
माती
माती माती माती
गंध मातीतून
उरला व्यापून अंतराळ
उंच उडे गंध
उंच उडे जरी
पतंगाची दोरी मातीपाशी
म्हणोनीच जरी
गंध वर वर
मातीचा विसर पडो नेदी
– कवी मधुकर केचे
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
श्री तुकाराम दादा पाटील
कवितेचा उत्सव
☆ सखा… ☆ श्री तुकाराम दादा पाटील ☆
(मात्रवृत्त जीवनलहरी)
६+६ (१२) मात्रा
तुझा सखा बनेन मी
तुला मनी स्मरेन मी
जगात या जगायला
कसा तरी शिकेन मी
प्रवास संपतो तिथे
जरा पुढे निघेन मी
म्हणू कसा अधांतरी
तुझ्या मनी नसेन मी
आरसा दुभंगतोय
मला कसा दिसेन मी
प्रतारणा नको करू
किती झुरू मरेन मी
सुखात नांद तू सखे
व्यथांसवे जगेन मी
ख-या रुपास शोधण्या
नभाकडे बघेन मी
कुणास दोष द्यायला
,जगात या नसेन मी
लिहावया सृती तुझ्या
वनात ही बसेन मी
© श्री तुकाराम दादा पाटील
मुळचा पत्ता – मु.पो. भोसे ता.मिरज जि.सांगली
सध्या राॅयल रोहाना, जुना जकातनाका वाल्हेकरवाडी रोड चिंचवड पुणे ३३
दुरध्वनी – ९०७५६३४८२४, ९८२२०१८५२६
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
श्री सुजित कदम
कवितेचा उत्सव
☆ सुजित साहित्य # 105 – वातानुकुलित…! ☆
एका आलिशान वातानुकुलीत
दुकानाच्या आत
निर्जीव पुतळ्यांना
घातलेल्या रंगीबेरंगी
कपड्यांना पाहून,
मला माझ्या बापाची
आठवण येते…
कारण,
मी लहान असताना,
नेहमी माझ्यासाठी
रस्त्यावरून कपडे खरेदी
करताना,
माझा बाप माझ्या
चेह-यावरून हात
फिरवून त्याच्या
खिशातल्या पाकिटाला
हात लावायचा…
आणि
वातानुकुलीत
दुकानातल्या कपड्यांपेक्षा
रस्त्यावरचे कपडे
किती चांगले असतात
हे किती सहज
पटवून द्यायचा…
खिशातलं एखादं चाॅकलेट
काढून तेव्हा तो हळूच
माझ्या हातात ठेवायचा…
आणि
माझ्या मनात भरलेले कपडे
तेव्हा तो माझ्या नजरेतूनच ओळखायचा…
आम्ही कपडे खरेदी करून
निघाल्यावरही
माझा बाप चार वेळा
मागं वळून पहायचा
आणि
“एकदा तरी आपण
ह्या आलिशान दुकानातून कपडे
खरेदी करू”
इतकंच माझ्याकडे पाहून
बोलायचा…
पण आता,
मला त्या निर्जीव पुतळ्यानां घातलेल्या..
रंगीबेरंगी कपड्यांच्या
किंमतीचे लेबल पाहून…
माझ्या बापाचं मन कळतं
आणि त्यांनं तेव्हा…
डोळ्यांच्या आड लपवलेलं पाणी
आज माझ्या डोळ्यांत दाटून येतं…
कारण,
मी माझ्या लेकरांला
रस्त्यावरून कपडे
खरेदी करताना,
त्याच्यासारखाच मी ही
तेव्हा
किलबिल्या नजरेने
ह्या दुकानांकडे पहायचो…
आणि
ह्या रंगीबेरंगी कपड्यांची
स्वप्नं तेव्हा मी नजरेमध्ये साठवायचो…
अशावेळेस,
नकळतपणे
माझा हात
माझ्या लेकरांच्या चेह-यावर
कधी फिरतो कळत नाही…
आणि
पाकिटातल्या पैशांची
संख्या काही बदलत नाही…
परिस्थितीची ही गोळा बेरीज
अजूनही तशीच आहे
आणि
मनमोकळं जगणं
अजून…
वातानुकुलीत व्हायचं आहे..
(टीप.. कविता आवडल्यास नावासहीतच फाॅरवर्ड करावी ही नम्र विनंती )
© सुजित कदम
संपर्क – 117, विठ्ठलवाडी जकात नाका, सिंहगढ़ रोड,पुणे 30
मो. 7276282626
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
श्री प्रमोद वामन वर्तक
कवितेचा उत्सव
ती,ती,ती आणि ती सुद्धा… श्री प्रमोद वामन वर्तक
शब्दांच्या झुल्यावर
झुलते ती कविता
वृत्तांच्या तालावर
नाचते ती कविता
भाव मनातले
जाणते ती कविता
जखम हृदयात
करते ती कविता
शब्दांशी खेळत
हसवते ती कविता
घायाळ शब्दांनी
रडवते ती कविता
साध्या शब्दांनी
सजते ती कविता
वेळी अवेळी
आठवते ती कविता
मनाचा गाभारा
उजळवते ती कविता
जखम बरी करून
व्रण ठेवते ती कविता
© श्री प्रमोद वामन वर्तक
संपर्क – (सिंगापूर) +6594708959, मो – 9892561086, ई-मेल – [email protected]
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
सुश्री प्रभा सोनवणे
कवितेच्या प्रदेशात # 124
☆ तू… ☆
अशी कशी गं तू..
कधी अशी कधी तशी….
अनाकलनीय वाटत असतानाच–
समजतेस ,
बीजगणितासारखी,
सुटतेसही पटापट…..
आणि पैकी च्या पैकी मार्कस् मिळाल्याचा आनंद ही मिळवून देतेस……..
तर कधी मेंदूत भुंगा सोडून देतेस…
अगदी रूक्ष होऊन सांगावंसं वाटतं तुला,
“बाई गं …पण हे सगळं तू मला का सांगते आहेस?”
तू आहेस एक अस्वस्थ जीव…..
तुला काय हवंय हे तुलाच कळत नाही.
तुझं रडणं…तुझं चिडणं…
तुझं हे….तुझं ते….
मधेच जाणवतं तू समंजस झाल्याचं….
आज अचानक आठवली,
काॅलेज मधे असताना वाचलेली…खांडेकरांची ययाती…
कधी तू देवयानी तर कधी शर्मिष्ठा…..
तपासून पहावं म्हटलं तर हाताशी
नसतात कुठलेही संदर्भ ग्रंथ……
आणि तू निसटतेस हातातून पा-यासारखी…
बांधता येत नाही तुला शब्दात…
पण तू नायिका असतेस……
एका अद्भुत… गुढ कादंबरी ची..
जिचा लेखक अजून जन्माला यायचा आहे…..
तो पर्यंत युगानुयुगे अशी च बेचैन… अस्वस्थ….कुठल्याही फ्रेममधे न बसणा-या…..
आकर्षक चित्रासारखी ……
तू अशी तू तशी तू कशी गं……
© प्रभा सोनवणे
“सोनवणे हाऊस”, ३४८ सोमवार पेठ, पंधरा ऑगस्ट चौक, विश्वेश्वर बँकेसमोर, पुणे 411011
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
श्री मनोज कुमार शुक्ल “मनोज”
संस्कारधानी के सुप्रसिद्ध एवं सजग अग्रज साहित्यकार श्री मनोज कुमार शुक्ल “मनोज” जी के साप्ताहिक स्तम्भ “मनोज साहित्य ” में आज प्रस्तुत है दोहाश्रित सजल “सीमा पर हैं खड़े बाँकुरे… ”। आप प्रत्येक मंगलवार को आपकी भावप्रवण रचनाएँ आत्मसात कर सकेंगे।
मनोज साहित्य # 26 – सजल – सीमा पर हैं खड़े बाँकुरे… ☆
समांत- आया
पदांत- अपदांत
मात्राभार- 30
श्रीनगर के लाल चौक पर,
आज तिरंगा मुस्कराया।
आजादी पश्चात् है देखो,
बड़ी शान से लहराया।।
जान हथेली रख कितनों ने,
फहराने की कोशिश की,
कालनेमि के षड़यंत्रों ने ,
हर पथ रोड़ा अटकाया।
घाटी में आतंकी छाए
जिसे स्वर्ग सब कहते हैं,
खून खराबा दहशतगर्दी,
कर वर्षों से उलझाया।
साँप पले थे आस्तीनों में
हाथों में पत्थर रखते थे,
अपने फौजी घायल करते
भारत का दिल दुखलाया।
दुश्मन के हाथों बिक जाते,
कुछ दो कौड़ी नेता गण,
जब चाहे वे चरण चाटते,
नहीं देश को है भाया।
मुँह काला हो गया सभी का
सपने चकनाचूर हुए,
भारत की शक्ति के आगे,
अरि की अकड़ को झुठलाया।
तीन सौ सत्तर हटा देश से,
एक राष्ट्र स्वीकार हुआ,
समाधान हो गया देश का,
भारत ने है नाम कमाया।
हर विकास की गंगा को,
लेकर भागीरथ आए हैं।
होगा नव निर्माण देश में,
स्वर्ग-गगन है हर्षाया।
काश्मीर मस्तक भारत का,
आँच कभी ना आएगी।
सीमा पर हैं खड़े बाँकुरे,
दुश्मन भी अब घबराया।
© मनोज कुमार शुक्ल “मनोज”
संपर्क – 58 आशीष दीप, उत्तर मिलोनीगंज जबलपुर (मध्य प्रदेश)- 482002
मो 94258 62550
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडल (हिन्दी) – श्री विवेक रंजन श्रीवास्तव ‘विनम्र’/श्री जय प्रकाश पाण्डेय ≈
श्री सुहास रघुनाथ पंडित
विविधा
☆ प्रीत बरसते… ☆ श्री सुहास रघुनाथ पंडित ☆
शुभ्र चांदणे शुभ्र चमेली
त्यात आपुली दोन मने
धुंद होऊनी तुझ्या संगती
जाग जागलो कितेक राती
त्या रातींच्या आठवणीनी
फुलतील आणिक नवस्वप्ने
त्यात आपुली दोन मने
कर देता तू माझ्या हाती
स्वर्ग उतरला धरणीवरती
त्या स्वर्गाच्या बागेमधूनी
गात फिरूया प्रीत कवने
त्यात आपुली दोन मने
अशीच राहो शांत निशा ही
समीप आणिक माझ्या तू ही
सुख स्वप्नांच्या नंदनवनी या
प्रीत बरसते,नव्हे चांदणे
त्यात आपुली दोन मने
© सुहास रघुनाथ पंडित
सांगली (महाराष्ट्र)
मो – 9421225491
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे
अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती # 130 ☆ फाळणी ☆
फक्त देहाची नको रे मागणी
भावनांची त्यात व्हावी पेरणी
लावणी ही सांगते आध्यात्म पण
का तरी बदनाम केली लावणी ?
अब्रु नाही राखता आली तिला
फास झाली तीच माझी ओढणी
प्राण तू मातीत आहे ओतला
का तरीही मोडतातच खेळणी ?
पाठिवर नागीन काळी डोलते
अन् फण्यावरती सुगंधी चांदणी
ना सुखाने नांदता आले तुम्हा
व्यर्थ केली का उगाचच फाळणी
जीवनाचे सार झालेले सपक
त्यास दे तू छान आता फोडणी
© अशोक श्रीपाद भांबुरे
धनकवडी, पुणे ४११ ०४३.
मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
श्रीमती अनुराधा फाटक
कवितेचा उत्सव
☆ होळी… ☆ श्रीमती अनुराधा फाटक ☆
हाती घेऊन पिचकारी
कृष्ण आला नदीवरी
नव्हत्या तेथे गोपी
नव्हती त्याची राधा !
आली नाही राधा
कसली तिला बाधा
कृष्ण न्याहाळू लागला
नदीत पाचोळा दिसला !
कारण राधा न येण्याला
उमजले मग कृष्णाला
राधा होती पैलतीरी
सोबत फावडी खोरी !
गोपीही होत्या मशगुल
राधेच्या सोबतीला
धरून तशीच पिचकारी
राधे राधे थांब थांब !
पिचकारी नाही रंगाची
ती औषध फवारणीची
औषध आधी मारतो
मग पाचोळा काढतो !
गोपही आले धावून
टाकला गाळ काढून
मग रंगली त्यांची होळी
रंगाची पिचकारी निराळी
खेळाने जपले पर्यावरण
साजरा झाला होळी सण !
© श्रीमती अनुराधा फाटक
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
महंत कवी राज शास्त्री
हे शब्द अंतरीचे # 74
☆ तप्त उन्हाच्या झळा… ☆
हे शब्द अंतरीचे…
तप्त उन्हाच्या झळा
तप्त उन्हाच्या झळा
चैत्र महिना तापला
पळस फुलून गळाले
होळीचा सण आटोपला…०१
तप्त उन्हाच्या झळा
जीव अति घाबरतो
थंड पाणी प्यावे वाटे
उकाडा बहू जाणवतो…०२
तप्त उन्हाच्या झळा
शेतकरी घाम गाळतो
अंग भाजले उन्हाने
तरी राब राब राबतो…०३
तप्त उन्हाच्या झळा
फोड आला पायाला
अनवाणी फिरते माय
चारा टाकते बैलाला …०४
तप्त उन्हाच्या झळा
सोसाव्या लागतील
थोड्या दिसांनी मग
मृगधारा बरसतील…०५
© कवी म.मुकुंदराज शास्त्री उपाख्य कवी राज शास्त्री.
श्री पंचकृष्ण आश्रम चिंचभुवन, वर्धा रोड नागपूर – 440005
मोबाईल ~9405403117, ~8390345500
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
