श्री हरिश्चंद्र कोठावदे
कवितेचा उत्सव
☆ मीच… ☆ श्री हरिश्चंद्र कोठावदे ☆
(पादाकुलक)
मी येशूही मीच क्रूसही
स्वये निवडला पथ अंताचा
देह छिन्न हा पाठीवरती
मीच वाहतो सतत स्वतःचा !
मीच माझिया गरुडाचे रे
पंख छाटले निर्दयतेने
खणिले थडगे माझ्यासाठी
त्यास पारखी करिता गगने !
स्वर्णयुगाचा झालो कैदी
कोठडीत अन् चिणला गेलो
वर्षांमागुन सरली वर्षे
आणि अखेरी जिवाश्म झालो !
गृहीतकांची चकवाचकवी
कधी जाहले उलटे अंबर
द्रवला नाही घन आषाढी
पण पाषाणा फुटला पाझर !
उंबऱ्यात ये रथ किरणांचा
स्वागतास नच द्वार उघडले
अंगणात मग रथचक्रांचे
ठसेच अंधुक केवळ उरले !
अवेळ आली भरती कैसी
परतिच्या या वाटेवरती
मीच बुडविल्या माझ्या नौका
पुन्हा तरंगत लाटांवरती !
कधि न पाहिले वळून मागे
त्या बेटाची हाक ये कानी
दुभंग आता नाविक नौका
झुंज परतिची केविलवाणी !
मीच चढविले मला क्रुसावर
व्यर्थ ज्युडासा तुझी फितुरी
हौतात्म्याचे तरी दाटले
धुके माझिया थडग्यावरती !
© श्री हरिश्चंद्र कोठावदे
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
– ना निगराणी,नाही पाणी – 
