Category: कवितेचा उत्सव 1

श्री सुजित कदम  कवितेचा उत्सव  ☆ सुजित साहित्य # 138 ☆ ज्ञानयोग..! ☆ श्री सुजित कदम ☆ संतश्रेष्ठ मांदियाळी नाम  माउलीचे घेऊ ज्ञानदेव कृष्णरूप काळजाच्या पार नेऊ...! १   संत निवृत्ती सोपान मुक्ता बहिण धाकली वंशवेल अध्यात्माची भावंडात सामावली...! २   ग्रंथ भावार्थ दीपिका तमा अखिल विश्वाची संत कवी ज्ञानेश्वर तेज शलाका ज्ञानाची..! ३   ग्रंथ अमृतानुभव विशुद्धसे तत्वज्ञान जीव ब्रम्ह ऐक्य साधी माऊलींचे भाषा ज्ञान...! ४   मराठीचा अभिमान कर्म कांड दूर नेली ज्ञानेश्वरी सालंकृत मोगऱ्याची शब्द वेली...! ५   नऊ सहस्त्र ओव्यांचा कर्म ज्ञान भक्ती योग दिला निवृत्ती नाथाने अनुग्रह ज्ञानयोग...! ६   चांगदेव पासष्टीत ज्ञाना करी उपदेश पत्र पासष्ठ ओव्यांचे अहंकार नामशेष...! ७   सांप्रदायी प्रवर्तक योगी तत्वज्ञ माऊली ग्रंथ अमृतानुभव गीता साराची साऊली...! ८   भागवत धर्म तत्वे अद्वैताचे तत्वज्ञान आलें प्राकृत भाषेत वेदांताचे  दैवी ज्ञान...! ९   चंद्रभागे वाळवंटी अध्यात्मिक लोकशाही पाया रचिला धर्माचा सांप्रदायी राजेशाही...! १०   माऊलींची तीर्थ यात्रा हरीपाठ बोधामृत देणे पसाय दानाचे अभंगांचे सारामृत...! ११   इंद्रायणी तीरावर संपविला अवतार संत ज्ञानेश्वर नाम हरिरुप शब्दाकार...! १२   संजिवन समाधीचे झाले चिरंजीव रूप घोष माऊली माऊली पांडुरंग निजरूप...! ,१३ ©  सुजित कदम संपर्क – 117, विठ्ठलवाडी जकात नाका, सिंहगढ़   रोड,पुणे 30 मो. 7276282626 ≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈...

श्री प्रमोद वामन वर्तक   चित्रकाव्य   ☆   रंगांची उधळण!  ☆ श्री प्रमोद वामन वर्तक ☆ ☆  सांजवेळी नभांगणी होई रंगांची उधळण, पाहून मज प्रश्न पडे रंग त्यात भरी कोण ? ☆ बघून स्वर्गीय नजारा गुंग होऊन जाई मती, नाना रंगांची वेशभूषा वाटे मग ल्याली धरती ! ☆ पाहून न्यारी रंगसंगती मन मोहरून जाई, कुठला त्याचा कुंचला, कुठली असेल शाई ? ☆ अदृश्य अशा त्या हाती असावा अनोखा कुंचला, आपण फक्त हात जोडावे त्या वरच्या रंगाऱ्याला ! ☆ फोटोग्राफर -  अस्मादिक © प्रमोद वामन वर्तक २५-११-२०२२ स्थळ - बेडॉक रिझरवायर, सिंगापूर. मो – 9892561086, (सिंगापूर)+6594708959 ई-मेल – [email protected] ≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈...

सुश्री प्रभा सोनवणे कवितेच्या प्रदेशात # 159 ☆ नातं ☆ सुश्री प्रभा सोनवणे ☆ "अकारणच जवळीक दाखवली!" असे वाटून जाते, आजकाल!   निष्कारणच Attitude दाखवत, निघून गेलेली ती..... रिक्षात बसल्यावर , कसा करेल इतक्या प्रेमाने आपल्याला हात?? हे लक्षात यायला हवं होतं ! पण प्रतिक्षिप्त क्रियेसारखा.... उंचावला जातो हात... पण तिचं पुढचं वाक्य ऐकून जाणवतं, अरे, ती इतर कुणाशी बोलतेय,  आपल्या पाठीमागे असलेल्या !   किती फसवी असतात ना, ही नाती?? काल परवाच सांगितले, गूज मनीचे, पाश असतात कुठले, कुठले ! शेअर केल्या काही गोष्टी, की , शांत होते मन! आणि गळामिठी घातलीच जाते, त्या "हमराज" मैत्रीणीला !    पण नाती रहात नाहीत आता इतकी निखळ, पूर्वीही व्हायच्याच कुरबुरी...भांडणं रूसवेफुगवे! .....पण आजकाल दर्प येतात, अहंकाराचे! याच प्रांगणात खेळ सुरू झाले होते... पण "जो जिता वही सिकंदर" म्हणत पहात रहायची लढाई, बेगुमान! या युद्धात सहभागी व्हायचेच नसतेच खरेतर! पण युद्ध अटळ मैत्रीतही ! जो तो समजत असतो,  स्वतःला रथी महारथी ! ....नसतानाही ! आपण सांगून टाकतो आपले अर्धवट ज्ञान... म्हणूनच आपला होतोच, अभिमन्यू! मैत्रीच्या नात्यातही ! © प्रभा सोनवणे संपर्क – “सोनवणे हाऊस”, ३४८ सोमवार पेठ, पंधरा ऑगस्ट चौक, विश्वेश्वर बँकेसमोर, पुणे 411011 मोबाईल-९२७०७२९५०३,  email- [email protected] ≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈...

श्री शेखर किसनराव पालखे ( मराठी साहित्यकार श्री शेखर किसनराव पालखे जी  लगातार स्वान्तः सुखाय सकारात्मक साहित्य की रचना कर रहे हैं । आपकी रचनाएँ ह्रदय की गहराइयों से लेखनी के माध्यम से कागज़ पर उतरती प्रतीत होती हैं। हमारे प्रबुद्ध पाठकों का उन्हें प्रतिसाद अवश्य मिलेगा इस अपेक्षा के साथ हम आपकी  रचनाओं को हमारे प्रबुद्ध पाठकों तक आपके साप्ताहिक स्तम्भ - शेखर साहित्य शीर्षक से प्रत्येक शुक्रवार पहुँचाने का प्रयास करेंगे । आज प्रस्तुत है आपकी भावप्रवण कविता  “साक्षीदार”) ☆ साप्ताहिक स्तम्भ - शेखर साहित्य # 1 ☆ ☆ कविता – साक्षीदार ☆   एका रमणीय भूतकाळाचा वारसा असलेलो आपण एका उध्वस्त होऊ घातलेल्या वर्तमानाचे साक्षीदार होऊन नक्की कुठे चाललो आहोत?... एका भयावह विनाशाकडे की त्याच्याही शेवटाकडे?... का उभे आहोत आणखी एका नवीन सृजनाच्या उंबरठ्यावर... याच अस्वस्थ जाणिवेच्या विवंचनेत घुटमळतोय माझा आत्मा... येऊ नये त्याच्याही आत्म्याच्या मनावर भूतकाळातील पापांचे ओझे... लाभो त्याला सदगती- हीच एकमेव सदिच्छा!!! तेवढंच करणं माझ्या हाती...   © शेखर किसनराव पालखे  पुणे 12-04-20  ...

कविराज विजय यशवंत सातपुते (समाज , संस्कृति, साहित्य में  ही नहीं अपितु सोशल मीडिया में गहरी पैठ रखने वाले  कविराज विजय यशवंत सातपुते जी  की  सोशल मीडिया  की  टेगलाइन “माणूस वाचतो मी……!!!!” ही काफी है उनके बारे में जानने के लिए। जो साहित्यकार मनुष्य को पढ़ सकता है वह कुछ भी और किसी को भी पढ़ सकने की क्षमता रखता है।आप कई साहित्यिक, सांस्कृतिक एवं सामाजिक संस्थाओं से जुड़े हुए हैं। कुछ रचनाये सदैव समसामयिक होती हैं। आज प्रस्तुत है  श्रवण माह पर विशेष कविता  “श्रावण येतो  आहे” ) ☆ विजय साहित्य – श्रावण येतो  आहे ☆   पर्णफुलांचे ध्वज उंचावीत , श्रावण येतो  आहे. फुलवित हिरवी स्वप्ने आपली,श्रावण येतो आहे. ||धृ.||   घनगर्भित नभ गर्द सावळे, इंद्रधनुची अवखळ बाळे तनामनावर लाडे लाडे, कोण उचलूनी घेतो आहे? पर्णफुलांचे ध्वज उंचावीत , श्रावण येतो  आहे. फुलवित हिरवी स्वप्ने आपली,श्रावण येतो आहे. ||1||   भिजली झाडे,भिजली माती,सुगंध मिश्रीतअत्तरदाणी अन् चंदेरी गुलाबपाणी,  कोण धरेवर शिंपीत आहे? पर्णफुलांचे ध्वज उंचावीत , श्रावण येतो  आहे. फुलवित हिरवी स्वप्ने  आपली, श्रावण येतो  आहे. ||2||   श्रावण मासी,हर्ष मानसी,मनात हिरव्या ऊन सावली. रविकिरणांची लपाछपी ती,कोण चोरूनी बघतो आहे ? पर्णफुलांचे ध्वज उंचावीत , श्रावण येतो  आहे. फुलवित हिरवी...

सुजित शिवाजी कदम (सुजित शिवाजी कदम जी  की कवितायेँ /आलेख/कथाएँ/लघुकथाएं  अत्यंत मार्मिक एवं भावुक होती हैं. इन सबके कारण हम उन्हें युवा संवेदनशील साहित्यकारों में स्थान देते हैं। उनकी रचनाएँ हमें हमारे सामाजिक परिवेश पर विचार करने हेतु बाध्य करती हैं. मैं श्री सुजितजी की अतिसंवेदनशील  एवं हृदयस्पर्शी रचनाओं का कायल हो गया हूँ. पता नहीं क्यों, उनकी प्रत्येक कवितायें कालजयी होती जा रही हैं, शायद यह श्री सुजित जी की कलम का जादू ही तो है! आज प्रस्तुत है उनकी एक अतिसुन्दर भावप्रवण कविता  “घुसमट*....”। आप प्रत्येक गुरुवार को श्री सुजित कदम जी की रचनाएँ आत्मसात कर सकते हैं। )  ☆  सुजित साहित्य  –  घुसमट....☆    दिवसभर टपरीवर काम करून घरी गेल्यावर पोराला कुशीत घ्यायचं असुनही... कुशीत घेता येत नाही कारण... कपड्यांना येणाऱ्या तंबाखूच्या वासानं पोरगं क्षणभरही माझ्या कुशीत थांबत नाही तेव्हा वाटतं.. खरडून काढावा हा तंबाखूचा वास अगदी शरीराच्या कातड्यासकट जोपर्यंत दिवसभर पानाला कात लावून रंगलेले हात.. रक्ताने लाल होत नाही तोपर्यंत कारण.. दिवसभर ज्याच्या साठी मी जीवाच रान करून झटत असतो तेच पोरग जेव्हा माझ्याकडे पाठ करून आईच्या कुशीत शिरत तेव्हा काळजातल्या वेदनांना अंतच उरत नाही... आणि काही केल्या अंगाला येणारा तंबाखूचा वास काही जात नाही तेव्हा कुठेतरी...