वाचताना वेचलेले
☆ ‘सांगे अशिक्षित माय…’ – कवी : श्री किसान वराडे ☆ प्रस्तुति – सौ. शामला पालेकर ☆
☆
दिवस उगवता शेताचा रस्ता धरी
मावळतीलाच माय परते घरी ।।
*
बाप वावरात रात्रंदिवस राबे
पक्षी कीटकांचाही वाटा राखे
भूतदया तो जपे सदा अंतरी ।।
*
मायबाप कष्टती भुरीत दिवसभर
तरी कुणा न मिळे खायला पोटभर
असून उपाशी जनांंचे उदर भरी ।।
*
कठोर श्रमूनही बारीमास हाल
सरे हंगाम, न उरे खळ्यात माल
सावकार ठेवी हातावर तुरी ।।
*
कोणती यात्रा? न कधी गावजत्रा
रानात कामे मागोमाग सतरा…
शेतात राम अन् गोठ्यातच हरी ।।
*
फाटकेच धोतर, सदऱ्यास टाके
सग्या- सोयऱ्यात दारिद्र्य झाके
विरळ लुुगडे आई दांडे करी ।।
*
आठव होता चुकती आत ठोके
खोल विहिरीवर बाप मोट हाके
माय आमची होत असे बारकरी ।।
*
कधी आलाच मानगीचा घाला…
रामबाण औषध मग झाडपाला!
सर्दीवर उपाय ओव्याची धुरी ।।
*
नव्हते सवंगडी… नाते न उरले…
दारिद्र्यातच मम लहानपण सरले
न देऊ गेली स्वप्नी काही परी ।।
*
कसे असते हो रम्य ते बालपण?
मला न भावले चुकून एकदापण
कधी न पडली ताटात शिरापुरी ।।
*
सांगे अशिक्षित माय एक गोठ…
कोरडीत ना भरेल तुमचे पोट
शिका तुम्ही, गाव सोडा, जा शहरी।।
☆
कवी : श्री. किसन वराडे
प्रस्तुती : सौ. शामला पालेकर
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
