सुश्री तृप्ती कुलकर्णी
मनमंजुषेतून
☆ दादा नावाचं रसायन !!!! ☆ सुश्री तृप्ती कुलकर्णी ☆
लहानपणी घरात असताना
माझ्यावर दादागिरी करणारा
माझ्या प्रत्येक लहानसहान गोष्टीत
माझ्यापेक्षा लहान होऊन
आपला हक्क बजावणारा
दादा…
घराबाहेर पडलो की आपोआपच मोठा होतो
माझा हात घट्ट धरून गर्दीमधून सुखरूप नेतो
कधी मी हरवले तर ? म्हणून
माझ्या फ्रॉकच्या खिशात पत्ता लिहून ठेवतो
तर कधी रस्ता क्रॉस करताना
माझ्यावर ओरडून मला पळत पळत पैलतीरी नेतो
हा दादा मला वेगळाच वाटतो
आम्ही दोघंही एकत्र वाढू लागतो
कालांतराने चपलांचे साईज बदलतात
पोशाखाच्या पद्धती बदलतात
दादा जगाला ओळखू लागतो
टक्केटोणपे खाऊ लागतो
तेव्हा जरासा अबोल अंतर्मुख होणारा दादा
आणखीनच वेगळा वाटतो.
काही चुकलंमाकलं तर
पूर्वीसारखा ओरडत नाही
भांडाभांडी करत नाही
उलट जगातल्या चार वेगळ्याच गोष्टी
हळुवारपणे समजावून सांगतो…
आई-बाबांपेक्षाही, माझं मोठं होणं
हे दादाच अधिक समजावून घेतो.
घरी यायला उशीर झाला की
बाबांच्याही आधी त्याची पावलं चालू लागतात
प्रसंगी हाताची मूठ वळवून
समोरच्याला कसं शहाणं करता येतं
याचे धडे त्यानंच गिरवून घेतलेले असतात…
माझ्याआधीच दादाला समजलेली असते
बाहेरच्या पुरुषाची नजर
आणि तीच कशी ओळखायची
हे दादाच समजावून देतो
माझं सुरक्षित, स्वाभाविक मोठं होणं
घडू शकतं ते दादाच्या भरभक्कम पाठिंब्यामुळेच
माझं शिकणं, स्वावलंबी होणं…
या सगळ्यात आई-बाबांइतकाच
मोठा सहभाग असतो दादाचा
लग्नानंतर तर बदलतंच जातं
दादा आणि बहिणीचं नातं
तो समजावून सांगतो बहिणीला
वैवाहिक जीवनातल्या कालौघात
बदलत जाणाऱ्या चार गोष्टी
आणि तशाच समजून घेतो बहिणीकडूनही
चार कानगोष्टी
तेव्हाचा दादा तर फारच वेगळा दिसतो.
आता सहजपणे जमतं त्याला
घरी असो वा बाहेर
माझ्या प्रत्येक कृतीकडे
एकाच वेळी समवयस्क म्हणून पाहणं
आणि मोठेपणही पेलणं.
कुठून आणि कसा शिकतो हे दादा
मला कधीच कळत नाही
दादा नावाचं रसायन
काही केल्या उलगडत नाही.
© सुश्री तृप्ती कुलकर्णी
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈
