कवितेचा उत्सव
☆ झाले कसे निखारे ?… ☆ श्री शरद कुलकर्णी ☆
गालावर तव ओघळला ,
दव वेलीच्या फुलांचा.
मी चकोर अधीर टिपण्या ,
कणकण साैंदर्याचा.
सुखदुःखाच्या लाटांची,
तू कालप्रवाही सरिता .
मी हरवल्या काठाची,
निर्बंध मूक कविता.
साक्षात काैमुदी तू,
तू चाँद पूनवेचा.
मी नाममात्र उरलो,
ऋतू शरद चांदण्याचा.
झाले कसे निखारे,
ओंजळीतल्या फुलांचे.
अरण्यरुदन ठरले,
अप्राप्य चांदण्याचे.
© श्री शरद कुलकर्णी
मिरज
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
