श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे
भुपाळी
(प्रस्तुत है श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे जी की एक अतिसुन्दर रचना । निःसन्देह मातृभाषा का कोई भी पर्याय नहीं है। )
किती छान गातो मराठी भुपाळी
मला जाग येते सकाळी सकाळी
मराठीत राजा जगी एक आहे
भले नाव त्याचे शिवाजी शिवाजी
मराठीच वाणी मराठीच भाषा
अरे जात माझी मराठी मराठी
मराठीत गीता लिही ज्ञानराजा
तुला ज्ञानराजा नमामी नमामी
मराठीत द्यावे इथे ज्ञान सारे
नको इंग्रजीची गुलामी गुलामी
© अशोक भांबुरे, धनकवडी
धनकवडी, पुणे ४११ ०४३.
मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८
गझल
(सुश्री प्रभा सोनवणे जी हमारी पीढ़ी की एक वरिष्ठ मराठी साहित्यकार हैं । प्रस्तुत है सुश्री प्रभा जी की एक भावप्रवण मराठी गजल।)
© प्रभा सोनवणे,
“सोनवणे हाऊस”, ३४८ सोमवार पेठ, पुणे – ४११०११
मोबाईल-9270729503
श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे
(प्रस्तुत है श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे जी की एक अतिसुन्दर रचना । निःसन्देह उनकी यह मुक्त छंद रचना… किसी भी तरह से उनके जीवन से कम नहीं।)
उपवर झालेली
माझी अर्धवट कविता
योग्य शब्दांच्या शोधात
थांबली आहे अजून
वय उलटून चाललंय तरी…
कधी शब्द सापडलाच चांगला
तर मात्रेत बसत नाही
आणि मुक्त छंद लिहायचाच नाही
हे तर ठरवून टाकलंय मी…
ती मात्र हुशार निघाली
लिहिते मुक्त छंदात
शब्दही असतात
अगदी बाळसेदार
व्यासपीठावर मिरवते
टाळ्याही घेते…
मुक्त छंदाच्या संसारात
तिची कविता रमली आहे
आणि माझी कविता थांबली आहे
वाट पहात
आशय, विषय, मात्रांच्या प्रतिक्षेत…
लोक मला हेकेखोर म्हणतात
पण
कुठलीच तडजोड
चालणार नाही मला
जीवनात आणि कवितेच्या बाबतीतही…
जीवन आणि कविता ही
वेगळी काढता येत नाही
म्हणूनच दोन्ही कागद
कोरे आहेत अजून
एक कवितेचा आणि दुसरा माझा
याही वयात…!
© अशोक भांबुरे, धनकवडी
धनकवडी, पुणे ४११ ०४३.
मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८
सुश्री ज्योति हसबनीस
पिटुनिया
बागेतल्या बहराचे, चित्र मनाशी रंगवले,
ईवल्या ईवल्या पिटुनियाला वाफ्यामध्ये रोवले ।
बघता बघता जिवांची , जवळीक की हो वाढली ,
खेळता बागडता , डहाळीत डहाळी गुंतली ।
गुंतल्या डहाळीचे डोहाळे, साऱ्यांनीच जपले
तृप्त सृजनाचे कौतुक सोहळे नजरेने टिपले ।
रंगांचे हे बंदिस्त जग ,झाले खुले सर्वांसाठी ,
फुलपाखरांचे थवे लोटती , रंगोत्सवी या रंगण्यासाठी ।
विस्मित होई मन हे बघून, विविध छटा रंगांच्या ,
नकळत जोडले जाती कर अगाध लीलेस ईश्वराच्या ।
मनमोहक रंगीत साज ल्यालेला
देखणा कोपरा बागेतला ,
मनी रंगवलेला बहर प्रत्यक्षात उतरलेला ।
© सौ. ज्योति हसबनीस
☆ माझी आज्जी . . . . !☆
(प्रस्तुत है कविराज विजय यशवंत सातपुते जी द्वारा रचित माझी आज्जी . . . . ! भावप्रवण कविता में निःसन्देह कविराज जी की स्मृतियों में उनकी आजी की स्मृतियाँ झलकती हैं। किन्तु, वे बरबस हमें हमारी दादी/नानी की स्मृतियों की याद दिलाती हैं। ।)
संस्कारांचा पारिजात
श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे
सुश्री ज्योति हसबनीस
थरार
उजाडती किलबिलती रम्य सकाळ,
बागेतला हिरवा चैतन्य खळाळ
लाल साज ल्यालेली गोजिरी लीली
कृष्णकमळ लेवून वेल बहरलेली
नाजुकशी साद अचानक कानी पडली
भिरभिरती नजर त्या दिशेने रोखली
पानांआड दिसत होता झुपकेदार शेपटा
क्षणांत दृष्टीस पडला खारूताईचा मुखडा
वाकून खाली बघत तिचा चालू होता सतत ओरडा
वाळक्या काटकीला घट्ट बिलगला होता तिचा काळजाचा तुकडा
पाळीवर त्या माऊलीची सैरावैरा धावपळ सुरू झाली ,
पिल्लाला वाचविण्याची अखंड धडपड तिची सुरू झाली
करावी का मदत आपण विचार आला मनी
पण विपरित काही घडलं तर… याची भीती होती मनी
लोंबकळून, कसरत करून पिल्लाचा धीर खचला
तोल सावरता सावरता काटकी भवतालचा विळखाच सुटला
असे काही घडेल ह्याची कल्पना होतीच
पण माऊलीच्या धडपडीला यश येईल ह्याचीही खात्री होतीच
काळजात धस्स झाले हो पाहता पडतांना छोटूलीला
पण कोण आनंद झाला म्हणून सांगू , बघून तिला कुमुदिनीवर अलगद विसावतांना
सुर्रकन् उतरून आली खाली खारूताई
कुंडापाशी डोकावून शोधू लागली पिल्लांस आई
बघून पिल्लांस सुखरूप माऊलीचा जीव तो निवला
अलगद पकडून लहानग्यास भर्रकन् झाडाच्या दिशेने पळाला
आईची माया अजोड आहे मनोमन साक्ष पटली
वात्सल्याला तोड नाही खुणगाठ पक्की बांधली
देव तारी त्याला कोण मारी प्रचिती याची आली
सकाळच्या त्या थरार नाट्याने सुरूवात रोमांचक झाली
© सौ. ज्योति हसबनीस
श्यामला (ज्योत्स्ना) जोशी
निरोप (विरहगीत)
(प्रसिद्ध मराठी गीतकार, संगीतकार एवं गायिका श्यामला(ज्योत्स्ना)जोशी जी का विरह वेदना पर आधारित यह गीत, एक भावप्रवण एवं अनुपम उदाहरण है।
सोडूनी तू जातांना मजला
सांग मी राहू कशी ?
दूर दूर जातांना तुजला
सांग मी पाहू कशी..? //धृ//
भोगलेल्या त्या सुखांना
सांग मी विसरू कशी ?
ओघळणार्या आसवांना
सांग मी अडवू कशी..? //१//
पोळलेल्या भावनांना
सांग मी विजवू कशी ?
रंगविलेल्या त्या स्वप्नांना
सांग मी पुसू कशी..? //२//
या हृदयाच्या यातनांना
सांग मी दावू कशी ?
प्रेम सागर अमर अपुला
सांग बांध घालू कशी..? //३//
तू दिलेल्या त्या गीताला
सांग सूर लावू कशी ?
कंठ माझा दाटून आला
सांग मी गाऊ कशी..? //४//
संशयी नज़रा त्या लोकांच्या
सांग मी टाळू कशी ?
अडखळली पाऊले ही
सांग मी जाऊ कशी..? //५//
निरोप देतांना विरह वेदना
सांग मी लपवू कशी ?
तूच माझा जीवनसाथी
सांग मी पटवू कशी..? //६//
®©- *श्यामला(ज्योत्स्ना)जोशी. पुणे*
*गीतकार-संगीतकार-गायिका*
मो.नं
9823250197
7378327402
सुश्री ज्योति हसबनीस
गुलमोहर
(सुश्री ज्योति हसबनीस जी का पुष्पों एवं प्रकृति के प्रति अपार स्नेह की साक्षी है यह सामयिक कविता। गुलमोहर, ग्रीष्म ऋतु, पक्षी, पेड़ और पथ; कुछ भी तो नहीं छूटा। इसके पूर्व हमने सुश्री ज्योति जी की कदंब के फूल पर एक कविता प्रकाशित की थी जिसे पाठको का अपार स्नेह प्राप्त हुआ था। )
ऐन ग्रीष्मातील वैशाख वणवा,
तप्त ऊन्हातील दग्ध जाणीवा ।
ओसाड निर्जन रस्ते सारे ,
घरट्यात व्याकुळ पक्षी बिचारे ।
अशाच उजाड वळणावरती ,
केशरी छत्र उभारून धरतीवरती ,
होरपळ मिरवीत अंगावरती ,
गुलमोहर उभा निःशब्द एकांती।
केशर तांबडी पखरण याची ,
करी भलावण सकल पक्ष्यांची ।
गर्द ,विस्तृत छाया त्याची ,
करी शीतल काया पांथस्थांची ।
छायेत केशरी या छत्राच्या ,
फुलती मनोरम प्रीतीचे मळे ,
संगतीत तांबट फुलांच्या ,
रंगून जाती जीव खुळे ।
बघूनी दिमाख गुलमोहराचा ,
वैशाख वणवा विझून जाई ।
ऐन ग्रीष्मातील रुबाब त्याचा ,
प्रीतीची मोहोर ऊमटवून जाई ।
© सौ. ज्योति हसबनीस
सुश्री ज्योति हसबनीस
पळस
अग्नीशिखा ही भुईवरची
निसर्गाने सफाईने रोवली
रेखीव रचना किमयागाराची
आसमंत चितारून गेली
केशरी लावण्याचा
दिमाख ऐन बहरातला
मखमली सौंदर्याचा
रूबाब निळ्या छत्रातला
पेटती मशाल ही रानातली
की रंगभूल ही मनातली
प्रणयातूर ऊर्मि जणू ही
उत्सुक तप्त श्वासांतली
धगधगता अंगार क्रोधाचा
जणू आसमंती झेपावला
विखार अंतरीचा
जणू अणूरेणूतून पेटला
जणू निखारे अस्तनीचे
बाळगले विधात्याने
आणि छत्र निळाईचे
केले बहाल ममत्वाने
वाटेवरचा पळस
खुप काही सांगून गेला
ईश्वरी अगाधतेचा
अमीट ठसा उमटवून गेला
© सौ. ज्योति हसबनीस
