Tag: #मराठी-कथा

श्री व्यंकटेश देवनपल्ली  जीवनरंग  ☆ मानिनी...– भाग- २ ☆ श्री व्यंकटेश देवनपल्ली ☆ (हात पिवळे करून कुन्या रामचंद्राच्या हातात सोपवून धुमध‌डाक्यात तुझं लग्न करून दिईन म्हनलं. पन न्हाई. दिसभर बापाची आठवन काढत रडत बसलीया. तुम्हीच सांगा हिला काईतरी.") – इथून पुढे —- "राधाक्का, नवरा जरी राम असला तरी त्या मृण्मयी असलेल्या सीतेच्या नशीबीसुद्धा वनवास आलाच होता ना? त्या सीतेला वाल्मिकी मुनींच्या आश्रमात तरी आश्रय मिळाला होता. हिला कोण आहे? बिचारी बापाविना पोर...." मी नकळत बोलून गेलो, त्यासरशी मृण्मयीचे डोळे पुन्हा भरून आले. आईच्या खांद्यावर डोकं टेकवून तिनं मनसोक्त रडून घेतले. पटकन डोळ्यांतले अश्रू पुसत ती म्हणाली, “सर, मला लग्नाच्या आधी स्वावलंबी व्हायचं आहे. शिकून मोठं व्हायचं आहे. त्यानंतर माझ्या आईसकट मला स्वीकारणारा राम भेटला तरच मी लग्न करेन. तोपर्यंत लग्नाचा विचारही करणार नाही. मला नुसतं पदवीधर व्हायचं नाहीये. मला डॉक्टर व्हायचं आहे. आता तूर्त मला मेडिकल प्रवेश परीक्षेसाठी प्रशांत सरांचा कोचिंग क्लास लावायचा आहे. सांगा हिला. मी प्रवेश परीक्षेत मेरिटमध्ये आले नाही तर ती सांगेल ते करीन हा माझा शब्द आहे."  “सायेब, एकीकडे कर्जाचे हप्ते भरतेच...

श्री व्यंकटेश देवनपल्ली  जीवनरंग  ☆ मानिनी...– भाग- १ ☆ श्री व्यंकटेश देवनपल्ली ☆ ओंकारेश्वरचं दर्शन घेऊन बेंगलुरूला जाण्यासाठी दोन तास आधीच आम्ही इंदोरच्या एयरपोर्टवर येऊन पोहोचलो. वाचण्यासाठी म्हणून बॅगेतून पुस्तक काढत होतो, तितक्यात पंचेचाळीसच्या आसपास असलेली एक तरुणी माझ्यासमोर येऊन उभी ठाकली आणि आनंदाश्चर्याने म्हणाली, “सर, तुम्ही? इकडे कसे? ओळखलंत का मला?......” प्रश्नामागून प्रश्न टाकत होती. मी भांबावल्यासारखं पाहत होतो. तिनेच सांगितले, “सर, मी मृण्मयी. मेडिकलसाठी तुम्हीच तर मला...”  मृण्मयी हे आगळं वेगळं नाव ऐकताक्षणी माझी ट्यूब पेटली. माझ्या चेहऱ्यावर ओळखीचं हसू पाहताच ती आम्हा उभयतांना नमस्कार करण्यासाठी वाकली. तेवढ्यात एक तरूण मुलांच्यासोबत आला. मग तिने ओळख करून दिली, “सर, हे माझे पति डॉक्टर राम, कॉर्डियालॉजिस्ट आणि ही आमची मुलं.” असं म्हणतच तिने त्यांना नमस्कार करायची खूण केली. मी त्यांना मध्येच थांबवलं.  त्यानंतर तिने गायनाकॉलिजस्टमधे एमडी कसं केलं, राम तिला कसा भेटला आणि आंबेगावला त्यांचं क्लिनिक कसं सुरू केलं याविषयी ती भरभरून बोलत होती. माझ्याशी संपर्क करण्यासाठी तिने काय काय प्रयत्न केले हे ती सांगत होती.  मी तिला मध्येच थांबवून ‘राधाक्का कुठं असते’ असं विचारलं. “सर,...

सौ. उज्ज्वला केळकर जीवनरंग  ☆ परिवर्तन – भाग ४ (भावानुवाद) – डॉ हंसा दीप ☆ सौ. उज्ज्वला केळकर ☆ (मागील भागात आपण पहिले - गर्दी मेंढीच्या चालीने निघाली होती. सगळे पळत होते, बस! जो कुणी फुटपाथवर मधे होता, तो त्या ट्रकच्या पकडीत होता. डाव्या-उजव्या बाजूला पळणारे लोक धक्क्यांनी कधी या बाजूला, तर कधी त्या बाजूला पडत होते. असं वाटत होतं, की ट्रक चालवणारा डोळे बंद करून ट्रक चालवतोय. लोकांना चिरडत पुढे पुढे निघालाय. अशा तर्‍हेने तर कुणी किडा—मुंग्यांनाही चिरडत नाही. – आता इथून पुढे ) डॉ. हंसा दीप साशा पूर्ण ताकदीनिशी ओरडला, ‘ए, थांब... यू ..... बास्टर्ड ...’ पण ट्रक वेगाने लोकांना चिरडत जातच होता. पुरुष, महिला, बालके, जे समोर येईल, ते चिरडत ट्रक पुढे पुढे चालला होता आणि शेवटी एका झाडाला धडकून थांबला. साशा भान विसरून त्या ट्रककडे धावत सुटला. पण मधे मधे तडफडणारी शरीरे त्याला थांबवत होती. त्याच्या पायाला त्या मुलाचा हात लागला. त्याच्या हातात आईस्क्रीमचा कप होता. साशा त्याच्यावर पडता पडता वाचला.  समोर एक नवयुवती रक्ताने न्हालेली होती. तिच्या अर्ध्या चेहर्‍यावर तिचे कुरळे...

सौ. उज्ज्वला केळकर जीवनरंग  ☆ परिवर्तन – भाग १ (भावानुवाद) – डॉ हंसा दीप ☆ सौ. उज्ज्वला केळकर ☆ ‘वाढदिवसाच्या शुभेच्छा !’ ‘आज भलताच गोड दियातोयस.  काही खास...’ ’आज मौज-मस्ती करण्याचा दिवस आहे ना!’ ‘खायचं... प्यायचं... आणि दिवसभर भटकायचं’ 'भाड्याची गाडी घेऊन ड्रायव्हिंगचा आनंद लुटायचा. ‘ आज साशाचा तिसावा जन्मदिवस. केस नीट-नेटके करत आणि आरशाशी बोलत तो हसतो. स्वत:शी गप्पा मारायला त्याला आवडतं. आज तर खास दिवसाची खास सकाळ आहे. मस्तपैकी तयार होऊन स्वत:ला वाढदिवसाची भेट देण्यासाठी बाहेर जायचय. रजा आधीच घेऊन झालीय. शहरातल्या चांगल्या रेस्टॉरंटमध्ये सकाळचा नाश्ता, त्यानंतर दुपारचं जेवण त्याहून खास अशा चांगल्या जागी. भूकदेखील इतर दिवसांच्या मानाने तीव्रतर झालीय. खास रेस्टॉरंटमधील खास पदार्थांचा दरवळ आत्तापासून नाकपुड्यातून वहात पोटापर्यंत जाण्यासाठी उतावीळ झालाय.  डॉ. हंसा दीप आपल्या संथ गतीने आरामात कपडे बदलून बूट घालण्यासाठी तो बाहेर आला. घाईघाईत जवळच्याच स्टुलाला धडकला आणि स्वत:ला वाचवण्याचा प्रयत्नात जी उडी मारली, ते तो भिंतीवर जाऊन आपटला.  शरिराचं सारं वजन हातांनी पेललं. इतकी वेदना झाली, की काही काळ डोळे रहाटगाडग्याप्रमाणे गरगरले. त्याने या छोट्याशा दुर्घटनेकडे फारसे लक्ष दिले नाही. आता उत्तम पॉलीश केलेले...

सुश्री शोभना आगाशे  काव्यानंद  ☆ अज्ञेयाचे रुद्धद्वार... स्व. वि. दा. सावरकर ☆ रसग्रहण - सुश्री शोभना आगाशे ☆ ☆ अज्ञेयाचे रुद्धद्वार.... स्व. वि. दा. सावरकर ☆ ज्या घरापासुनी मार्ग सर्व फुटणारे येणार घरासी मार्ग त्याचि ते सारे ॥ ध्रु.॥ ऐकोनि तुझ्या भाटांच्या गप्पांसि गोड त्या त्यांच्या, व्यापांसि विसावा माझ्या जीवासि ये घरीं तुमच्या ठोठावित थकलो! अजुनि नुघडती बा रे । आंतूनि तुझी तीं बंद सदोदित दारें ॥१॥ विस्तीर्ण अनंता भूमी कवणाहि कुणाच्या धामीं ठोठावित बसण्याहूनी घेईन विसावा लव मी येईन पुन्हा ना तुझ्या घरा ज्याची रे । हीं वज्र कठिणशी बंद सदोदित दारे ॥२॥ ज्या गाति कथा राजांच्या सोनेरि राजवाड्यांच्या मी पथें पुराणज्ञांच्या जावया घरा त्या त्यांच्या चाललो युगांच्या क्रोशशिला गणितां रे । तो पथा अंति घर एक तुझें तें सारें ॥३॥ दुंदुभी नगारे शृंगे गर्जती ध्वनीचे दंगे क्रांतिचे वीर रणरंगे बेभान नाचती नंगे मी जात मिसळुनी त्यांत त्या पथें जों रे । अंतासि उभें घर तेंचि तुझें सामोरे ॥४॥ कोठूनि आणखी कोठे चिंता न किमपि करिता ते ही मिरवणूक जी मातें नटनटुनि थटुनि या वाटे ये रिघूं तींत तों नाचनाचता मारे । पथ शिरे स्मशानी! ज्यांत तुझें ते घर रे ॥५॥ सोडुनी गलबला सारा एकान्त पथा मग धरिला देताति तारका ज्याला ओसाडशा उजेडाला चढ उतार घेतां उंचनिंच वळणारे । अजि...