श्री आशिष  बिवलकर

?️?  चित्रकाव्य  ?️?

? जगणे हलाखीचे, मरण सुखाचे!! ? श्री आशिष  बिवलकर ☆

वीतभर खळगीने नाचवले,

अर्धपोटी देह त्यानं पोसला।

निपचित पडला एकटाच,

जगाला आज तो दिसला।

*

आयुष्यभर लक्तरं मिरवली,

आज नवा पांढरा कपडा।

उचलाया लोक दारी आले,

सुखावला गरीबाचा झोपडा।

*

स्वतः स्वतःचा भार ओढला,

आज मिळाले खांदेकरी चार।

निरोपाला जमलीत मंडळी,

निष्प्राण देहाचा उचलाया भार।

*

येड्यागत रित्या खिशाने राहिला,

नाही समजली जगाची जत्रा।

रंक म्हणून जगला आयुष्यभर,

राजावानी खांद्यावर ही अंत्ययात्रा।

*

चुलीत घालाया कधी नव्हती लाकडं,

आज त्याच्यासाठी रचले जगाने सरण।

हसत हसत स्वतःशी पुटपुटला,

हालाखीचे ते जगणे, सुखाचे हे मरण।

© श्री आशिष  बिवलकर

बदलापूर

मो 9518942105

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares
0 0 votes
Article Rating
Subscribe
Notify of
guest

1 Comment
Oldest
Newest Most Voted
Inline Feedbacks
View all comments
अ.ल. देशपांडे.उमरीकर, अमरावती.

क्या बात है. खूपच छान.

खरं तर शब्दच खुंटतात.

अभावातच जगलेला हा जीव

अभावितपणे जगाला धक्का न लावता

निघून गेला अन् मग जागे झाले जग.

मानव म्हणून जन्माला आलेला माणूस

मानवतेच्या स्पर्शा शिवाय निघून गेला.

अन् स्निग्धता अनुभवली कलेवराने.