श्री शरद कुलकर्णी
कवितेचा उत्सव
☆ मूळ शोधता दु:खाचे… ☆ श्री शरद कुलकर्णी ☆
☆
धागे तुटता स्नेहाचे,
कसे गणगोत शोधू!
क्षीण उमेदीने कशी,
जुनी वास्तू बांधू!
तेल संपता दिव्याचे,
वात सैरभैर झाली.
वळचणीस तमाच्या,
जीर्ण स्मरणे ही आली.
ठेव खिडकी उघडी,
मिट निग्रहाचे दार.
सोबतीला वृक्षावर,
पक्षी जमतील चार.
उपहास नि उपेक्षा,
हेच माझे धरोहर.
मूळ शोधता दुःखाचे,
भेटे सुखाचे माहेर.
माझा दुर्दम्य विश्वास,
आणि संयम कठोर.
करुणेने कधीतरी,
तुझा द्रवेल ईश्वर.
☆
© श्री शरद कुलकर्णी
मिरज
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
