☆ व्यवहारचातुर्य… अनामिक ☆ प्रस्तुती – सुश्री प्रभा हर्षे ☆
आता कमीपणा घेण्यातच सुख वाटतं…
“माझं चुकलं..” असं बोलून शांतपणे हसत माघारी फिरण्यात आनंद वाटतो…
कुणाशी वाद घालत बसण्यात आता काही मजाच उरली नाही …
पहिल्यासारखं, भले हरलो तरी चालेल, पण एकाच विषयावर तोंडाला फेस येईपर्यंत तासनतास चर्चा कराविशी वाटतं नाही आता …
आपलं म्हणणं समोरच्याला पटवून देण्यापेक्षा दोन पावलं मागे येण्यात शहाणपणा वाटतो…
लोक आपल्याला चुकीचे समजतील याचंही काहीच वाटतं नाही आता …
“चूक की बरोबर” या पलिकडे पण एक जग असतं. तिथे फक्त मौनी शांतता असते…
आधीच दुनिया खूप पुढे चाललीय, लोक फार वेगाने धावतायत्, या सगळ्यात आपण मागे राहू याची भीती वाटायची पूर्वी – टेन्शन यायचं …पण आता सावकाश चालणंच योग्य वाटतं …
कदाचित दुनियेच्या मागे राहूनच दुनिया चांगल्या प्रकारे बघता येऊ शकते…
आता पुढे जाणार्‍याला वाट करून द्यायची आणि आपण आपले कडेच्या साइड पट्टीवरून निवांत चालत राहायचं …
वाटेत सुखं मिळतील…
तशी दु:खंही मिळतील …
हसायचं, रडायचं …
ते आतल्या आत …
पण चालत राहायचं … !
पण चालत राहायचं … !!
लेखक : अनामिक
संग्राहिका – सुश्री प्रभा हर्षे
पुणे
भ्रमणध्वनी:- 9860006595
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
