सौ.अंजली दिलिप गोखले
☆ जीवनरंग ☆ गंमत ब्लड डोनेशनची – भाग – 3 ☆ सौ.अंजली दिलिप गोखले ☆
तेव्हड्यात डॉक्टर चेकिंगला आले. तोपर्यंत सरही आले होते. मित्र म्हणाला, ‘डॉक्टर, आमचा मित्र ठीक तर झालाय. पण असे का करतोय बघा जरा. चांगले तपासा’. तपासा म्हंटल्या बरोबर त्याने आपले दोन्ही हात क्रॉस करून खांद्यापाशी धरले. ‘नको, नको. डॉक्टर मी बरा आहे. काही झालं नाही मला. फक्त आता घरी जाऊ दे माझ्या मैत्रिणी बरोबर, याच्या बरोबर नको.’
सर सुद्धा आश्चर्याने पहात राहिले. सगळी ट्रीप याने ठरवली. आता हा असे का बोलतोय त्यानाही समजेना. तेही डॉक्टरना म्हणाले,”डॉक्टर, प्लिज बघा बर जरा, हा असे का बोलतोय. अहो, आमच्या कॉलेजचा जी.एस. आहे हा. ऑल राउंडर. सगळी कामे धडाडीने करणारा. मैत्रिणी आहेत त्याला. पण त्यांच्या बरोबर घरी जाणं असलं काही नाही आवडणार त्याला.
डॉक्टरही संभ्रमात पडले.अशा कारणासाठी तपासायचे तरी कसे? याची पर्सनॅलिटी का बरे अशी चेंज झाली आहे? आपण याला ब्लेड दिले ते लेडीज कॉलेजच्या कॅम्पसमधून कलेक्ट केलेले आहे. त्याचा हा परिणाम तरी नाही? त्यांना मनोमन हसू आले. पण ते हसू चेहऱ्यावर उमटू न देता सरांना म्हणाले, “पेशंट आत्ता ओके दिसत असला, तरी त्याला अजुन ब्लड द्यायला लागणार आहे. याचे दोन तीन मित्र थांबू देत इथे. आज रात्री आणि उद्या सकाळी येऊन दुपारी डिस्चार्ज देतो. बाकी तुम्ही सगळे गेलात तरी चालेल. त्याच्या बरोबर मी मेडिकल सर्टिफिकेट देतो. काळजी करू नका.”
अन दुसऱ्या दिवशी दुपारपर्यंत त्याच्या मित्रांचे मॅच होणार ब्लड डॉक्टरांनी पेशंटला दिलं. पेशंट एकदम नॉर्मल झाला. जाताना डॉक्टरांना शेक हॅन्ड केले.आणि मित्रांच्या खांद्यावर हात टाकून डौलात पायऱ्या उचलून गेला.
डॉक्टर अजूनही आपल्या विचारावर, आपण केलेल्या निदानावर आणि पुन्हा दिलेल्या ब्लड ट्रीटमेंट वर विचार करत बसलेत. या ब्लड डोनेशन च्या गमतीचा तेढा अजूनही त्यांना सुटला नाही.
कथा संपूर्ण
© सौ.अंजली दिलिप गोखले
मो 8482939011
≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
