वाचताना वेचलेले
☆ “काळ जुना होता…” – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुति – सौ. शामला पालेकर ☆
काळ जुना होता.
अंग झाकायला कपडे नव्हते,
तरीही लोकं शरीर झाकण्याचा प्रयास करायचे. आज कपड्यांचे भंडार आहेत. तरीही जास्तीत जास्त शरीर दाखवायचे प्रयत्न सुरू आहेत.
समाज सुसंस्कृत झाला आहे.
काळ जुना होता.
रहदारीची साधने कमी होती. तरीही कुटुंबातील लोक भेटत असत.
आज रहदारीची साधने भरपूर आहेत.पण प्रत्येक जण लोकांना न भेटण्याच्या सबबी सांगत आहे.
समाज सुसंस्कृत झाला आहे.
काळ जुना होता.
घरची मुलगी अख्ख्या गावाची मुलगी होती. आजची मुलगी ही शेजाऱ्यापासूनच असुरक्षित आहे.
समाज सुसंस्कृत झाला आहे.
काळ जुना होता.
लोकं गावातील वडीलधार्‍यांची
चौकशी करायचे. आज पालकांनाच
वृद्धाश्रमात ठेवले जाते.
समाज सुसंस्कृत झाला आहे.
काळ जुना होता.
खेळण्यांचा तुटवडा होता. तरी शेजारची मुलं एकत्र खेळायची .
आज खूप खेळणी आहेत, मात्र मुले मोबाईलच्या कचाट्यात अडकलेली आहेत.
समाज सुसंस्कृत झाला आहे.
काळ जुना होता.
रस्त्यावरील प्राण्यांनासुध्दा भाकरी दिली जायची. आज शेजारची मुलंही भुकेली झोपी जातात.
समाज सुसंस्कृत झाला आहे
काळ जुना होता.
शेजारच्या व आपल्या घरी नातेवाईक भरलेले असायचे, आता परिचय विचारला तर आज मला शेजाऱ्याचे नावही माहीत नाही.
समाज सुसंस्कृत झाला आहे.
लेखक : अज्ञात
प्रस्तुती : सौ. शामला पालेकर
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
